آخرین نوشته‌ها
به گواهی صفحه اول کتابم، تیر نود و شش خریدمش. یکبار تلاش برای خواندنش در همان سال‌ها به شکست منجر شد.
گمانم چند ماه بعدترش بود که در کلاس عناصر داستان شرکت کردم و استاد خواست تا هفته بعد کتاب را بخوانیم و شخصیت‌ها و ارتباط‌هایشان باهم را دربیاوریم. دوباره سراغ کتاب رفتم و شروع کردم به خواندن، ولی مثل تلاش قبلی شد و پیش نرفت. مجبور شدم تکلیفم را با کمک ویکی بنویسم. تا سه سال بعد یعنی سال نود و نه که نسخه صوتی کتاب را خریدم و شروع کردم گوش دادن و باید اعتراف کنم فصل‌های اولیه، همچنان گیج بودم و جذبش نشدم. نسخه صوتی را با دیدن فیلم تکمیل کردم. درواقع صوت را رها کردم و فیلم را دیدم و باید اعتراف کنم بعد دیدن فیلم ترغیب شدم کتاب را بخوانم. هم نسخه کاغذی‌اش را از بین کتابها پیدا کردم و دست گرفتم، هم ادامه دادم به گوش دادن نسخه صوتی. گاهی نیز فیلم را مرور میکردم! گمانم پنج بار گتسبی برایم دوره شد و میتوانم در امتحانات جهانی گتسبی شرکت کنم! 🙂
ولی با این همه خوانش، شنیدن و دیدن، هنوز برایم غیرمعمول است که چرا گتسبی دومین رمان برتر قرن بیستم است. البته جایی خواندم که کتاب بعد از فوت نویسنده و در زمان جنگ جهانی دوم معروف شده است و شرایط آن زمان و داستان کتاب، باعث این معروفیت شده است.
استادِ کلاس داستان‌نویسی‌مان از شخصیت‌پردازی‌های گتسبی به شدت تعریف می‌کرد و آن را یکی از بهترین شخصیت‌پردازی‌ها می‌دانست که من بعد از خواندن کامل کتاب، به این حرف نیز با دیده‌ی تعجب نگریستم.
در کل، برای من یک داستان معمولی بود که اگر نسخه سینمایی آن را نمی‌دیدم تا همیشه در قفسه‌ی نیمه‌خوانده‌های کتابخانه‌ام باقی می‌ماند.
این نکته را در آخر بگویم که انتخاب بازیگر نقش گتسبی، عالی بود.
از کتاب‌هایی بود که دوست داشتم بخوانم ولی حوصله‌اش را نداشتم!
درواقع بعد از خواندن “خطای ستارگان بخت ما” یک نوجوان این کتاب را معرفی کرد و برایم گفت مثل همان خطای ستارگان است. کتاب را در طاقچه پیدا و نشان کردم که بخوانمش ولی نخوانده ماند تا امروز که فیلم اقتباسی‌اش را دانلود کردم و دیدم.
داستان دختر و پسری نوجوان است که یک بیماری خاص دارند و نباید بیشتر از شش قدم به هم نزدیک شوند ولی عاشق یکدیگر میشوند. کتاب مانند خطای ستارگان، یک داستان غمناک عاشقانه است که پایان تراژدی دارد. کاملا مناسب حس و حال نوجوانی! اما برای نوجوان‌های کشور ما شاید زیاد مناسب نباشد. مگر نوجوان‌های دبیرستانی.
بعد از دیدن فیلم، کتاب را از طاقچه بینهایت گرفتم و خواندمش. اول قصد داشتم فقط نگاهی به داستان بیندازم تا تفاوت فیلم و کتاب کمی دستم بیاید ولی آنقدر جذاب بود که اعتراف میکنم نود درصد کتاب را رج به رج خواندم و تازه بعضی قسمت‌های فیلم را متوجه شدم که چه بوده و چه شده است! فصل پایانی کتاب نیز کلا در فیلم نیامده بود.
کتاب را دوست داشتم. یک عاشقانه‌ی غمناک و البته یک رمان بزرگسال! به نظرم فقط شخصیت‌های این کتاب نوجوان بودند و خود کتاب را نمی‌توان در تقسیم‌بندی کتاب‌های مناسب برای نوجوانان، قرار داد.
به عنوان یک زن مسلمان که طبعا یکسری محدودیت‌هایی داره، همیشه برام سوال بوده و سواله که تا حالا یک زن مسلمان جهانگرد داشتیم؟ تو اینستا یک مدت دنبالش گشتم ولی پیدا نکردم. از اون آرزوهایی‌ه که همیشه داشتم و گمونم فقط یکبار که تنهایی رفتم شیراز و اصفهان یک کم محققش کردم و سفرهای تنهایی و دانشجویی به عراق و عربستان که گاهی خودم کوچه ها و خیابون ها رو میگشتم. البته مقیاس خیلی خیلی کوچیکیه :))
حالا چرا اینها رو در ریویو این کتاب نوشتم؟ چون کتاب درباره جهانگردها و ماجراجوهای مختلفه. افرادی که به شیوه های مختلف خودشون، جهان رو یا قسمتی از اون رو گشتن و دیدن و کتاب این افراد رو برای نوجوون ها معرفی میکنه و ترغیب میکنه به ماجراجویی. نترسیدن و دنبال کشف رفتن.
حقیقتش یک مقدار تردید دارم که کتاب رو به خواهرزاده‌ام بدم بخونه یا نه! ممکنه تو آرزوها و آینده‌اش تاثیرگذار باشه. حالا تاثیر مثبت یا منفی، نمیدونم.
کاش یک خانم مسلمان جهانگرد پیدا میکردم و خاطراتش رو میخوندم.
پ‌ن: کتاب توسط نشر اطراف منتشر شده.
در گودریدز سه امتیاز بهش دادم
کتاب برای من، کتاب کاغذی بود فقط. بیشترین خرج هرسالم، خرید کتاب بود از نوع کاغذی‌اش. اصلا نمی‌توانستم با کتاب الکترونیکی ارتباط برقرار کنم و برایم عجیب بود همسرم چطور روی لپ‌تاپش کتاب می‌خواند.
گمانم یک سال پیش بود که اکانت طاقچه دخترخواهرم را گرفتم تا سری به این اپلیکیشن بزنم. یعنی آنقدر ارتباطم را غیرممکن می‌دیدم که خودم اکانت جدیدی نزدم! ولی تخفیف پنجاه درصد بی‌نهایتش، قلقلکم داد و اشتراکش را خریدم.
عیدنوروز هم خامِ تخفیف نوددرصدی فیدیبو شدم و آن را هم نصب کردم و کم‌کم شد آنچه “باید” میشد و کتاب_الکترونیک پایش را به خوانش‌هایم باز کرد.
اما این پست را نوشتم تا از دلدادگی‌ام به کتاب صوتی بگویم.
ماجرا از همان تخفیف نود درصد شروع شد. چند رمانی که همیشه دوست داشتم بخوانمشان ولی حجم بالایی داشتند و حوصله‌ی خواندنشان را نداشتم، نسخه صوتی‌شان را به ثمن بخس خریدم؛ مثل دزیره، بلندی‌های_بادگیر، ربه‌کا؛ و تمام لحظاتی که به کار دیگری مشغول بودم ولی نیازی به تمرکز نداشتم را، با این کتاب‌های صوتی پر کردم.
زمان کارهای خانه مثل
آشپزی
گردگیری
جاروکشی
ظرف شستن
لباس پهن کردن
و
لحظات رفت و آمد با ماشین یا مترو
و
زمان‌های استراحت و بازی با موبایل
و لحظات قبل خواب
همه و همه با گوش دادن به کتاب صوتی که قابلیت تندتر کردن خوانش نیز داشت، می‌گذشت و من هر روز عاشق‌تر و معتادتر میشدم. آنقدر که من پیش از تو که جزو کتاب‌هایی بود که هیچ‌وقت نمی‌خواستم بخوانمش، صوتی‌اش را خریدم و گوش دادم.
القصه خواستم شما را هم تشویق کنم که چنین زمان‌هایی را با کتاب صوتی پر کنید. شاید شما هم عاشق شوید!
البته این را بگویم که من فقط کتاب‌های داستان را که نیاز به تفکر عمیق و دقت زیاد ندارند، در این زمان‌های پرت گوش می‌دهم. آن وسط اگر چند ثانیه‌ای را از دست داده‌ام، یا مجدد گوش داده‌ام یا رهایش کرده‌ام و با ادامه‌اش همراه شدم
در راستای خوندن رمان‌های عاشقانه کلاسیک، چند روز پیش ربه‌کا رو خوندم؛ در واقع شنیدم. خوانش خوبی داشت آقای محمدحسن حیدری ولی خود داستان جذبم نکرد. گره داستان خیلی سریع باز شد و من توقع داشتم در انتها، همچنان داستان ادامه پیدا کنه و پسرخاله ربه‌کا به اذیت‌هاش ادامه بده ولی تموم شد!
و به این فکر میکنم این داستان چی داشته که آلفرد هیچکاک این رمان رو اقتباس کرده و فیلمش رو ساخته!
دو ستاره دادم بهش در گودریدز
سلام خانم بلقیس سلیمانی
امیدوارم حالتان خوب باشد و قلم‌تان پایدار
کتاب “بازی عروس و داماد” تان را که خواندم، سوالی برایم پیش آمد؛ آن هم اینکه چطور میشود یک انسان این مقدار سوژه با موضوع مرگ و مُردن در ذهنش داشته باشد؟
یادم است در کلاس‌های داستان‌نویسی، تاکید می‌کردند یک دفترچه داشته باشیم و سوژه‌هایی که به ذهنمان میرسد را آنجا بنویسیم. هر سوژه و اتفاق جالبی که می‌بینیم یا حتی هر مکالمه و جمله قابل توجهی که می‌شنویم یا جایی می‌خوانیم؛ تا بعدتر بتوانیم در داستان‌هایمان از آنها استفاده کنیم. بعد از خواندن کتاب‌تان به ذهنم رسید شاید شا یک دفترچه داشته‌اید به نام “دفترچه مرگ” هر سوژه‌ای، داستانی، خاطره‌ای درباره‌ی مرگ می‌شنیدید آنجا یادداشت می‌کردید و بعد سر فرصت نشسته‌اید دستی به سر و روی آنها کشیده و بعضی را کمی شکل داده‌اید و منتشرشان کرده‌اید.
شاید هم می‌خواستید برای هر کدام یک داستان بلند بنویسید ولی فرصت نشده یا از این همه داستانِ مرگی خسته شده‌اید و رهایشان کرده‌اید و برای اینکه بقیه آدم‌ها و داستان‌نویس‌ها و فیلم‌نامه‌نویس‌ها بتوانند از سوژه‌هایتان استفاده کنند، آنها را در یک کتاب منتشر کرده‌اید؛ داستانک‌های خیلی کوتاه و نیمه کوتاه
داستانِ این کتاب هرچه که باشد، من از خواندن داستانک‌هایش و قلم روان و سلیس شما، لذت بردم و البته شگفت‌زده شدم. شگفت‌زده به همان علت که اول متنمم نوشته‌ام.
خدا قوت
حق نگهدارتان
هفته پیش کتابی خواندم که خاطرات چند زن که در دوران جنگ هشت ساله جانباز شده بودند را نوشته بود.
کتاب انگار هیچ ویراستاری نداشت. نویسنده هم خیلی قوی و کاربلد نبود. با چند خانم درباره چگونگی مجروحیت‌شان و زندگی‌شان مصاحبه کرده بود و مصاحبه‌ها را پیاده و منتشر کرده بود. بدون ویرایش متن و کم کردن اضافات صحبت‌ها؛ با غلط‌های فراوان نگارشی و ویراستاری.
ولی موضوع کتاب و سوژه‌های انتخاب شده برای من جدید بود و جالب. مخصوصا خاطره اول که خاطره خانمی بود که وقتی حدود سیزده ساله و دخترمدرسه‌ای بوده، مدرسه‌شان توسط هواپیماهای بعثی بمباران میشود و خیلی از دانش‌آموزان به طرز فجیعی شهید و مجروح میشوند. مدرسه زینبیه شهر میانه. این موضوع و اتفاق ناگوار، اندازه‌ی یک کتاب به تنهایی جای کار و نوشتن دارد؛ حتی می‌تواند وسوژه فیلم و مستند باشد.