سفر به لبنان

آخرین نوشته‌ها

الذكر
کتاب
غزليات

إِنْ یَنْصُرْکُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَکُمْ وَإِنْ یَخْذُلْکُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُکُمْ مِنْ بَعْدِهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

اگر خدا شما را یارى کند هیچ کس بر شما غالب نخواهد شد

و اگر دست از یارى شما بردارد، چه کسى بعد از او شما را یارى خواهد کرد؟

مؤمنان باید تنها بر خدا توکل کنند

سوره مبارکه آل عمران، آیه ۱۶۰

دیلماج

شاه آبادی تاریخ خونده، قلم جذابی داره و این دو فاکتور، باعث میشه از دل حوادث تاریخی، یه داستان جذاب خلق کنه
داستانی که در عین قصه بودن و جزئیات شکل گرفته از ذهن نویسنده، کلیت واقعی داره
خیلی از آدم‌ها تاریخ‌خون نیستن و حتی از تاریخ فراری‌اند. رمان‌هایی مثل دیلماج، کافه خیابان گوته و حتی خانمِ مسعود بهنود خواننده رو با قصه میبره به عمق تاریخ و یکسری اطلاعات تاریخی بهش میده. چی بهتر از این؟

از اینکه دو ترم، شاگرد شاه‌آبادی بودم و ازشون آموختم، خوشحالم.

کتاب درباره میرزا یوسف‌خان مستوفی مشهور به دیلماج هست و تغییراتی که در زندگیش میکنه. برای من حزب باد بودن این فرد و یک‌روز طرفدار مشروطه بودن اونقدر که بخاطرش زندان میره و بعد فرار میکنه انگلیس و یه روز ضد مشروطه بودن انقدر که دستور میده زبون کسائیکه اسم مشروطه رو میارن ببرن، جالب بود! و سطرهای آخر کتاب که بعد از دوباره روی کار آمدن مشروطه‌خواهان و دار زدن شیخ فضل الله دوست میرزا یوسف بهش میگه باید برای نمایندگی مجلس اماده بشی! مشروطه به ما احتیاج داره!

دلم هوای حرم کرده است میدانی

به نام نامی سر، بسمه‌ تعالی سر
بلندمرتبه پیکر، بلندبالا سر

فقط به تربت اعلات، سجده خواهم کرد
که بنده‌ی تو نخواهد گذاشت، هرجا سر

قسم به معنی لا یمکن الفرار از عشق
که پر شده است جهان، از حسین سرتاسر

نگاه کن به زمین! ما رأیت إلا تن
به آسمان بنگر! ما رأیت إلا سر

سری که گفت: «من از اشتیاق لبریزم
به سرسرای خداوند می‌روم با سر

هر آنچه رنگ تعلق، مباد بر بدنم
مباد جامه، مبادا کفن، مبادا سر.»

همان سری که “یحب الجمال” محوش بود
جمیل بود، جمیلا بدن، جمیلا سر

سری که با خودش آورد بهترین‌ها را
که یک به یک، همه بودن سروران را سر

زهیر گفت: حسینا! بخواه از ما جان
حبیب گفت: حبیبا! بگیر از ما سر

سپس به معرکه عابس، ” أجنّنی”گویان
درید پیرهن از شوق و زد به صحرا سر

بنازم ” أم وهب” را، به پاره تن گفت
برو به معرکه با سر ولی میا با سر

خوشا به حال غلامش، به آرزوش رسید
گذاشت آخر سر، روی پای مولا سر

چنان که یک تن دیگر به آرزوش رسید
به روی چادر زهرا گذاشت سقا، سر

در این قصیده ولی آنکه حسن مطلع شد
همان سری است که برده برای لیلا سر

همان که احمد و محمود بود سر تا پا
همان سری که خداوند بود، پا تا سر

پسر به کوری چشمان فتنه کاری کرد
پر از علی شود آغوش دشت، سرتاسر

میان خاک، کلام خدا مقطعه شد
میان خاک؛ الف، لام، میم، طا، ها، سر

حروف اطهر قرآن و نعل تازه‌ی اسب
چه خوب شد که نبوده است بر بدن‌ها سر

تنش به معرکه سرگرم فضل و بخشش بود
به هرکه هرچه دلش خواست داد، حتی سر

جدا شده است و سر از نیزه‌ها درآورده است
جدا شده است و نیفتاده است از پا سر

صدای آیه کهف الرقیم می‌آید
بخوان! بخوان و مرا زنده کن مسیحا سر

بسوزد آن همه مسجد، بمیرد آن اسلام
که آفتاب درآورد از کلیسا سر

عقیله، غصه و درد و گلایه را به که گفت؟
به چوب، چوبه محمل، نه با زبان، با سر

دلم هوای حرم کرده است می‌دانی
دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر

دو هفته مونده به اربعین و من هیچ امیدی به رفتن ندارم 🙁

روزنوشت
کوتاه نوشت
آشپزی

ذهن‌خوانی

آخه چرا اینکار رو انجام میده بدون اینکه سوال بپرسه یا اجازه بگیره؟ اعصابم خرد شده. اصلا رعایت نمیکنه.
_ تا حالا بهش گفتی که نباید چنین کاری کنه؟ گفتی اجازه انجامش رو نداره؟
_ نه نگفتم. خودش نمیفهمه نباید انجام بده؟
_ نه! از کجا باید بدونه و بفهمه؟ باید بهش بگی. باید «حرف» بزنی.
[ به فکر فرو میرود]

چرا اکثر آدم‌ها حرف نمیزنن؟ منظور، توقع‌هایی که از هم داریم، احساسی که به هم داریم، چرا به زبون نمیاریم؟ چرا فکر میکنیم طرف مقابلمون خودش باید متوجه بشه و فکر ما رو بخونه؟
طرف مقابل هرکسی می‌تونه باشه؛ بچه، والدین، خواهر، برادر، همسر، دوست، فامیل، همکار، کارگر، کارفرما و …
کاش بیشتر درباره چیزهایی که تو قلب و ذهنمون هست، با هم «حرف» بزنیم.
این حرف زدن به نظرم هم سوتفاهم‌ها رو از بین میبره هم غیبت و تهمت‌ها رو، هم موجب همدلی و آرامش ذهنی و روحی میشه.

باور کنیم قابلیت «ذهن‌خوانی» از قابلیت‌های بشر نیست

ما درون را بنگریم

پشت چهره‌های خندان و فعال مجازی، چهره‌ای خسته و ناامید خوابیده است

بادمجون سرخ‌کرده

بادمجان رو که می‌خواین سرخ کنید، قبلش یک کم ماست بمالید بهش!
به شدت مقدار روغنی که مصرف میشه، پایین میاد، بدون اینکه تغییری در طعم بادمجون‌ها ایجاد بکنه

بسیار سفر باید تا پخته شود خامی

وی خانواده معروف شدم به مارکوپولو …

ولی همه سفرهام به یک طرف این سفر اخیرم ( که همین امروز برگشتم ) به طرف دیگر .

تصمیم گرفته بودم دیگه ننویسم … شاید هم بر سر تصمیمم بمانم شاید هم نه

گاهی میام و چیزی مینویسم …

شاید از زبان دوستان بنویسم . بقیه بگویند و من بنویسم …

………………

سال نو تان هم مبارک …

ما که امسال غریبانه سالمان تحویل شد …

دارم دنبال متن پیام آقا به مناسبت سال جدید میگردم

خیلی بده ۸ فروردین باشه و آدم هنوز پیام رهبرش به گوشش نخورده باشد (ببینید در چه حد غریب بودم )

موفق باشید و التماس دعا

شیعیان عید نگیرید که ایام عزاست

اربعین پسر فاطمه ماه شهداست

گشته تخریب حریم دو امام معصوم

رحلت ختم رسل قتل حسن داغ رضاست

نویسنده: سيده فاطمه مطهری - ساعت ۴:۵۳ ق.ظ روز ۰۸ فروردین ۱۳۸۵ | دیدگاه (۰)

نور …

از دل هزاران شهید عبور کردی . در ایستگاههای بهشت لختی درنگ کردی و برایت روایت کردند و گریستی .

شاید بارها به هر کدام از قدمگاه های شهیدان که میرسیدی با خود می گفتی : کاش مرا نیز به خیل شهیدان راهی بود وحسرت می خوردی که چرا از قافله جا مانده ای .

آری زمان ما را از قافله کربلاییان دور داشته اما هنوز می توان آنگونه که سید شهیدان اهل قلم خواست بخواهیم : کربلا ! ما را نیز در خیل کربلاییان بپذیر

پر از حیرت و حسرتی … چیزی را جا گذاشته ای .

شاید رد پایت را … شاید گناهانت را … شاید ارزوهای دور و درازت را … شاید کودکی هایت را … وشاید دلت را …

روزهایی بود که تو هم مثل شهیدان پر از نور خدا زیستی .

روزهایی که در سرزمین های جنوب زیستی .

روزهایی که در زیارت اولیا الله بوده ای ….

زیارت قبول

……………………………………………………………………………………………….

هنوز نیامده دوباره باید برم

کجاش بماند…

فقط از دوستانی که لطف کردند و نظر گذاشتند متشکرم و شرمنده که به دلیل ذیق وقت نمی تونم جواب محبتشان را بدهم .

ان شا الله فرصت بعد

از همین الان سال نو را پیشاپیش تبریک میگم

یه چیزی هم یادتان باشد :

امسال شیعیان عید ندارند

خاطرات سفر، راهیان نور، سفر، سفر به لبنان، سفرنامه

نویسنده: سيده فاطمه مطهری - ساعت ۴:۵۶ ب.ظ روز ۲۶ اسفند ۱۳۸۴ | دیدگاه (۰)