آخرین نوشته‌ها
بعد از چند ماه، پیشنهاد نوشتن یک مطلب را قبول کرده‌ام. اما دو روز است که از نوشتنش فرار میکنم. امروز لپ‌تاپ را روشن کردم و همان اول صفحه ورد را باز کردم و گفتم “بفرما فاطمه خانم. بنشین و بنویس” اما، امان از استرس نوشتن، امان از بردل ماندن کلمات، امان از ننوشتن ننوشتن ننوشتن …
ساعت نزدیک دوازده شب است و ورد تنها بیست کلمه را شمرده است…
یعنی فردا میتوانم بیست را به پانصد برسانم؟
اعتراف میکنم هیچوقت با بروکلی رابطه خوبی نداشتم. بابای عزیزم ولی عاشقش بودن و چقدر همیشه ما رو تشویق میکردن بروکلی بخوریم ولی من حاضر نبودم امتحانش کنم. تو ذهنم یه جنگل استوایی پر از جک و جونور بود 😅
یکبار خونه یکی از دوستام بعنوان سالاد یکی دو قاشق امتحانش کردم ولی خودم تاحالا نخریده بودم. گمونم بار دومه که بروکلی خریدم تا این سالاد بسیار خوشمزه رو درست کنم 🤤 پیشنهاد میکنم امتحانش کنید، حتی اگه مثل من، ذهنیت خوبی به بروکلی ندارید!
کلم بروکلی
گل کلم
انار
سس
اینها چیزهایی هستن که لازم دارید.
کلم‌ها رو تو یه کاسه آب و محلول شستشو میوه، پنج دقیقه گذاشتم بمونه، بعد آبکشی کردم و گذاشتم تو کاسه آب خالص. حدود نیم ساعتی بود. [چون مشغول کارای دیگه بودم :))] از آب درآوردمشون و گذاشتم رو یه پارچه تا خوب خشک شدن.
کلم‌ها رو ریز ریز اندازه حبه‌قند کردمشون. انار هم دون کردم و باهم مخلوط. بعضی‌ها خیارشور هم میزنن ولی من نداشتم و نزدم😅 و سس هم سس آماده‌ی فرانسوی زدم با یک کم مایونز. همین و تمام.
اعتراف میکنم از سالاد کلم و هویج، بیشتر دوسش دارم.
پ‌ن: بعضی‌ها کلم رو بعد شستشو، میجوشونن ولی من خوشم نمیاد و احساس میکنم بافت کلم از بین میره.
پ‌ن۲: من از روز قبل کلم‌ها رو شستم و خشک کردم و ریز کردم. موقع سرو فقط با انار قاطی کردم و سس زدم. اگه شما هم برای مهمونی میخواین درست کنید و از روز قبل، یادتون نره باید کامل بذارید کلم‌ها خشک بشن تا آب نندازه و پیر نشن.
پ‌ن۳: اگه فقط مایونز میزنید، یک کم نمک، روغن زیتون و آبلیمو بهش اضافه کنید
آی‌ام‌دی‌بی رو باز کردم.
دنبال یه فیلم می‌گشتم.
مجبور شدم پوشه‌ای که سه سال پیش درست کرده بودم تا فیلم‌هایی که اون سال دیده بودم رو جمع کنم، باز کنم.
نصف بیشتر فیلم‌ها رو، یادم نبود که دیدم! حتی موضوعشون هم یادم نبود.
فیلم یا باید خیلی عالی باشه که در ذهنم بمونه یا خیلی افتضاح!
فیلم متوسط، بعد چندوقت از ذهنم پاک میشه یا با فیلم‌های متوسط دیگه مخلوط میشه!
کتاب برای من، کتاب کاغذی بود فقط. بیشترین خرج هرسالم، خرید کتاب بود از نوع کاغذی‌اش. اصلا نمی‌توانستم با کتاب الکترونیکی ارتباط برقرار کنم و برایم عجیب بود همسرم چطور روی لپ‌تاپش کتاب می‌خواند.
گمانم یک سال پیش بود که اکانت طاقچه دخترخواهرم را گرفتم تا سری به این اپلیکیشن بزنم. یعنی آنقدر ارتباطم را غیرممکن می‌دیدم که خودم اکانت جدیدی نزدم! ولی تخفیف پنجاه درصد بی‌نهایتش، قلقلکم داد و اشتراکش را خریدم.
عیدنوروز هم خامِ تخفیف نوددرصدی فیدیبو شدم و آن را هم نصب کردم و کم‌کم شد آنچه “باید” میشد و کتاب_الکترونیک پایش را به خوانش‌هایم باز کرد.
اما این پست را نوشتم تا از دلدادگی‌ام به کتاب صوتی بگویم.
ماجرا از همان تخفیف نود درصد شروع شد. چند رمانی که همیشه دوست داشتم بخوانمشان ولی حجم بالایی داشتند و حوصله‌ی خواندنشان را نداشتم، نسخه صوتی‌شان را به ثمن بخس خریدم؛ مثل دزیره، بلندی‌های_بادگیر، ربه‌کا؛ و تمام لحظاتی که به کار دیگری مشغول بودم ولی نیازی به تمرکز نداشتم را، با این کتاب‌های صوتی پر کردم.
زمان کارهای خانه مثل
آشپزی
گردگیری
جاروکشی
ظرف شستن
لباس پهن کردن
و
لحظات رفت و آمد با ماشین یا مترو
و
زمانهای استراحت و بازی با موبایل
و لحظات قبل خواب
همه و همه با گوش دادن به کتاب صوتی که قابلیت تندتر کردن خوانش نیز داشت، می‌گذشت و من هر روز عاشق‌تر و معتادتر میشدم. آنقدر که من پیش از تو که جزو کتاب‌هایی بود که هیچوقت نمی‌خواستم بخوانمش، صوتی‌اش را خریدم و گوش دادم.
القصه خواستم شما را هم تشویق کنم که چنین زمان‌هایی را با کتاب صوتی پر کنید. شاید شما هم عاشق شوید!
البته این را بگویم که من فقط کتاب‌های داستان را که نیاز به تفکر عمیق و دقت زیاد ندارند، در این زمانهای پرت گوش می‌دهم. آن وسط اگر چند ثانیه‌ای را از دست داده‌ام، یا مجدد گوش داده‌ام یا رهایش کرده‌ام و با ادامه‌اش همراه شدم
بعد چند هفته رکود و افسردگی و رو هوا رفتن همه کارها و
فعالیت‌ها، حالا دوباره زندگی رو دور تند افتاده، اون هم با همراهی یک
مهمان ناخوانده!
به هرحال شتری‌ه که در خونه همه می‌خوابه. در خونه ما
هم فعلا خوابیده، من هنوز راهش ندادم! امیدوارم بتونم از همون دم در
پشیمونش کنم و برگرده.
دعا کنیم برای هم🌸
شما نوزاد بودید؛ شهرتان خشکسالی و قحطی شده
بود. پدربزرگتان قنداق‌تان را برداشت و رو به آسمان کرد و از خدای یگانه
خواست به برکت وجود شما، خشکسالی را از مکه رفع کند. باران آمد. خشکسالی
رفت.
ما، عبدالمطلب نیستیم، درست؛ ولی شما، شمائید و خدای ما نیز، همان
خدای یگانه‌ی عبدالمطلب است. پس قسمش می‌دهیم به وجود نازنین شما، به مولود
امروز، به پسرِ عبدالله و آمنه که جانم فدایتان باد، که کمکمان کند؛
نجاتمان دهد از ویروس و خشکسالی! از درماندگی و بیماری.
میلادتان مبارک عزیزِ ما؛ آقای ما؛ پدرِ ما🌸
کاش دوباره حلاوت زیارت بارگاه‌تان نصیب‌مان شود
نمی‌دونم چرا زندگی اینطوریه!
گاهی اوقات انقدر کار میریزه رو سرت که اصلا وقت سر خاروندن نداری، گاهی هم همه فعالیت‌هات خاموش میشه یا به حالت تعلیق درمیاد!
همین یک ماه پیش، نمیدونستم به کارهای مدرسه برسم؟ به کارهای کمپین کتاب برسم؟ به فراخوان‌های باشگاه برسم؟ به کارهای خونه برسم؟ حالا الان یکی دو هفته است هم مدرسه بخاطر تصمیم‌گیری‌های مسخره‌ی آموزش پرورش رو هواست و فعلا کلاس‌ها برگزار نمیشه، هم باشگاه بخاطر تغییر مدیریت تعطیله هم خودم حال و هوای درست حسابی ندارم و حتی حوصله‌ی کارهای خونه هم ندارم. از شبکه‌ها زده شدم، در حد چند ثانیه هرکدوم رو باز میکنم. یکعالمه گفتگو جواب داده نشده دارم که هر روز که میگذره عذاب وجدان جواب ندادن بهشون بیشتر میشه و از طرفی انگار مثل یه غول بزرگ هستند و جواب دادن بهشون ازم انرژی زیادی میگیره. خلاصه که اوضاع روحی و کاری و اعصابی داغونی دارم.
عزمم رو جزم کردم که امروز به چت‌های نصفه نیمه جواب بدم تا بیشتر از این آدم‌ها ازم ناراحت نشدن! واقعا مثل قورت دادن قورباغه است برام! خیلی عجیبه. خیلی عجیبه
روزهای سختی داره میگذره برای همه. از یک طرف فشار خیلی زیاد اقتصادی و از طرف دیگه کرونا و قرنطینه و محدودیت‌هایی که به وجود آورده و خبر فوت دوست و آشنا. من که فقط آخر هفته‌ها با اسنپ میرم خونه مامانم و شب با سیداحمد برمیگردم خونه. باقی ایام هفته تو خونه‌ام و روزها رو می‌گذرونم. تازه منی که با خونه و بیرون نرفتن هیچوقت مشکلی نداشتم و اصطلاحا “ددری” نبودم.
خدایا بهمون رحم کن. پناهی به جز تو نداریم حبیب ما