آخرین نوشته‌ها
اذان ظهر که داده میشد، کم‌کم کارها را جمع می‌کردیم و می‌رفتیم برای نهار و نماز. برای تجدیدوضو، دستشویی سمت غرفه‌های کودک و نوجوان خلوت بود؛ چون درش وسط راه‌پله‌ها بود و کمتر کسی از وجودش خبر داشت.
هر روز آنجا بود؛ هر روز می‌دیدمش. گاهی مشغول نظافت، گاهی نشسته بر صندلی و ناظر رفتن‌و‌آمدن آدم‌های مختلف، و گاهی مشغول غذا خوردن. همان‌جا. بر روی صندلی‌اش نزدیکِ در ورودی. آرام می‌نشست و قاشق قاشق غذایش را می‌خورد. آرام ولی با چشمانی که آرام نبود. غم بود، شرم بود، نگرانی بود، نمی‌دانم.
اگر از آن دسته آدم‌های بادغدغه و مهربان بودم، باید کنارش می‌نشستم و اگر دلش می‌خواست کمی با هم حرف می‌زدیم و از وسط حرف‌هایش می‌فهمیدم چرا ناهار را نمی‌رود بیرون محوطه بخورد؛ اما فقط نگاهش کردم و رد نگاهش و حسی که منتقل میکرد را دریافت کردم. حسی آنقدر عمیق که وادارم کرد از بین آن همه آدم‌هایی که این یازده روز دیدم و از آن همه اتفاقات مرتبط با کتابی که شاهدش بودم، از او بنویسم. از اویی که نمی‌شناسمش و شاید در ظاهر هیچ ارتباطی با کتاب نداشته باشد.
آه آدم‌ها آدم‌ها آدم‌های زندگی‌ام
چند ماه پیش، گمونم ماه مبارک بود، چند تا پروانه کوچیک تو خونه دیدم؛ پروانه‌هایی که از حبوبات یا خشکبار مونده تولید میشن. دلم براشون سوخت و پیف‌پاف نزدم. چندتاشون رو با دستم گرفتم و از پنجره آزاد کردم. ولی حالا بعد چند ماه فهمیدم که همون‌موقع نباید دلم براشون می‌سوخت و باید کناره‌های خونه و کمدها رو پیف‌پاف می‌زدم تا همون‌موقع تخم‌هایی که کرده بودن از بین بره، تا الان که خیلی زیاد شدن و دارن خونه رو فتح میکنن، مجبور نباشم با ماده‌ی قوی‌تر به جنگشون برم! “اقتل الموذی قبل ان یوذی”
به این فکر میکنم که تو دنیای انسانها هم، همین معادله پابرجاست؟ آدم‌های اذیت‌کننده و چرت‌وپرت‌گو رو باید بدون دلسوزی، حذف کرد؟
حوصله‌ی پختن چیزی برای افطار نداشتم. خوابیدم. یکربع مونده به اذان مغرب بیدار شدم. چای گذاشتم و نون پنیر آماده کردم. ولی دلم یه غذای گرم می‌خواست. گفتم چه کنم؟ یاد #سوپ_دال_عدس افتادم که سریع آماده میشه.
یک فنجون دال عدس رو شستم و با سه فنجون آب گذاشتم رو گاز. شعله رو زیاد کردم تا آب سریع جوش بیاد. یه قاشق رب، کمی پیازداغ و ادویه (نمک، زردچوبه، کاری) بهش اضافه کردم + نصف عصاره مرغ الیت. همین
ده دقیقه که پخت، با گوشت‌کوب برقی، زدمش و کمی بهش جعفری خرد شده اضافه کردم. وقتی اذان رو دادن، یه سوپ داغ و خوشمزه داشتم 😊
اگه شما هم دوست داشتید یکربعه یه سوپ خوشمزه داشته باشید، امتحانش کنید.
اگه خیلی کدبانو هستید و از یکساعت قبل سوپ رو میذارید، میتونید سیب‌زمینی و هویج نگینی بهش اضافه کنید. حتی ورمیشل سوپی.
شما سوپ دال عدس خوردید؟ ترکیباتش چی بود؟
خمیر رو میتونید خودتون درست کنید با روش خمیر جادویی یا خمیر آماده پیتزا یا پیراشکی بخرید.
خمیر رو دایره ای پهن میکنید و به شش قسمت مثلثی تقسیمش میکنید، قالبتون رو چرب میکنید و قطعات خمیر رو دورتادور قالب بطوریکه یه سر مثلثی بالا باشه، که بعدا روی مواد بیاد، کنار هم میذارید (اگه متوجه نشدید یه سرچ کنید تو گوگل حلقه مرغ و ریحون، عکس این مرحله رو سایتها گذاشتن)
مرغ پخته ریش ریش شده، ریحان شسته خرد شده،سیر رنده شده، فلفل دلمه ای خرد شده رو باهم قاطی میکنید و یکمقدار هم سس مایونز بهشون میزنید و نمک و فلفل. خوب هم میزنید تا سس به خورد مواد بره.
مواد رو روی خمیر میریزید و اون ضلع مثلثی رو روی مواد برمیگردونید. یکمقداری زعفرون یا زرده تخم مرغ روی خمیر میزنید و میذارید تو فر حدود بیست دقیقه نیم ساعت که نون خوب پخته شد، گریل رو روشن میکنید تا روی مواد طلایی بشه 😋
اولینبار بود این غذا رو درست میکردم و خیلی خوشم اومد از طعمش، فقط چندتا نکته رو یادداشت میکنم هم برای شما هم برای بار بعد که خودم بخوام درست کنم، حتما رعایت کنم.
♣ سیر رو رنده کنم و ریز نکنم! چون زیر دندون میاد ریز شده اش
♣ درجه بالای فر رو خاموش کنم و بذارم بیست دقیقه حرارت فقط از پایین به غذا بخوره تا خمیر زیر خوب خوب بپزه و بعد گریل رو روشن کنم
پ ن۱: میزان مواد رو چون به ذائقه خودمون درست کردم، ننوشتم. مثلا من خیلی کم مایونز زدم، یا یه حبه سیر استفاده کردم با یه سینه مرغ کامل و دو دسته ریحون، ولی تو دستور اینترنتیش میزان مواد فرق داشت.
پ ن۲: تو موادش بعضی ها پنیر پیتزا هم میریزن و با مواد مخلوط میکنن، من نریختم 😊
پ ن۳: من تو قالب کمری درست کردم که به راحتی دربیاد. اگه از قالبهای دیگه استفاده میکنید، دورش رو خوب چرب کنید تا بعد پخت، راحت خمیر از دیواره ها جدا بشه
