آخرین نوشته‌ها
صبح جمعه است. اسنپ گرفته‌ام از غرب تهران به قلهک.
سریع آماده شده‌ام و فراموش کردم کتابم را داخل کیفم بگذارم. موبایل هم کمتر از ده درصد شارژ دارد و باید تا برگشت نگهش دارم.
برای من که در مسیرها یا کتاب میخوانم یا مشغول موبایل میشوم، نبود هر دو با هم سخت است، آن هم برای مسیری نسبتاً طولانی.
نگاهم
را به خانه‌های کنار اتوبان میدوزم تا حوصله‌ام سر نرود. ناخوداگاه دنبال
پتو و فرش شسته شده بر بام‌ها هستم. تصویری نوستالژیک از اسفند. باید ب
ذهنم یاد بدهم خانه‌ها دیگر ویلایی نیست و کمتر کسی می‌تواند و “می‌خواهد”
در خانه فرش و پتو بشوید؛ نباید دنبالشان بگردد، آن هم روی خانه‌های برِ
اتوبان همت و صدر.
گلدان‌های روی بالکن‌ها نظرم را جلب می‌کنند؛
گلدان‌های رنگ و وارنگ که خیلی‌هایشان خالی است و خشک شده. با خودم می‌گویم
یادم باشد هفته آخر اسفند، سه گلدان سبز و سفید و قرمزی که “پتوسک”هایم را
درونشان کاشتم، توی ایوان بگذارم؛ ریحان و شاهی هم بکارم. شاید امسال موفق
شوم به نتیجه برسم، پارسال که نتوانستم و خراب شدند.
به رانندگی راننده
توجه میکنم و به تمیز بودن و نبودن ماشینش تا نمره‌ام، منصفانه باشد. چند
بار سبقت خطرناک می‌گیرد. بین خطوط هم حرکت نمی‌کند. اما ماشینش تمیز است و
مرتب. همان ابتدا خواهش کردم گوشی‌ام را به شارژ ماشینش بزند و محترمانه
قبول کرد؛ ولی خیلی بد رانندگی می‌کند. چهار از پنج باید بدهم.
به پل
طبیعت میرسیم. سعی میکنم تمام آدم‌های روی پل را در چند ثانیه‌ای که فرصت
دارم تا ماشین از زیر پل عبور کند، از نظر بگذرانم و نگاهشان کنم. نگاهم
روی زوج جوانی که به نرده‌های پل تکیه داده‌اند و حرف می‌زنند، قفل
می‌شود…
به طرح درس فردایم فکر میکنم. به کارهایی که قول داده‌ام
انجام بدهم ولی فرصت نکردم و بدقول شده‌ام. به همه چیز فکر میکنم تا فرار
کنم از فکر به جایی که دارم میروم؛ فکر به مصیبتی که برای دوستم افتاده و
دو روز است همراهی‌ام می‌کند؛ فکر به اینکه چه باید بگویم و چه باید بکنم
وقتی محیا را دیدم …
بگذریم. نمیدانم چرا به اینجا رسیدم. اصلا
نمی‌خواستم این پست درباره فوت مادر دوستم باشد؛ میخواستم درباره سه ربعی
بدون موبایل و کتاب بنویسم و کارهایی که کردم، ولی نشد؛ نتوانستم. ذهن که
مدام روی موضوعی باشد، ناخودآگاه و مستقیم و غیرمستقیم به همان سمت میرود،
حتی اگر نخواهی.
لطف میکنید برای مادر جوان دوستم فاتحه‌ای بخوانید و برای صبر دخترش، دعا کنید
وای بر آن روزی که چیزی، حتی عشق، عادتمان شود.
عادت، همه‌چیز را ویران می‌کند از جمله عظمت دوست داشتن را، تفکر خلاق را، عاطفه جوشان را…
عاشق کم است، سخن عاشقانه فراوان.
روزگاری است چه بد، که دیگر کلامِ عاشقانه، دلیلِ عشق نیست؛ و آوازِ عاشقانه خواندن، دلیلِ عاشق بودن
نادر ابراهیمی – یک عاشقانه آرام
من از جمله افرادی بودم که از فسنجون خوششون نمی‌اومد؛ دهن نمیزدم بهش و به نظرم یه غذای بدمزه و زشت می اومد😅
ولی چند سالیه که ازش خوشم اومده و میخورم و حتی دو سه بار هم درستش کردم و کم کم دارم عاشقش میشم😉
گردو سابیده شده رو با یک مقدار آب سرد تو قابلمه میریزم و وقتی آب جوش اومد زیرش رو کم میکنم و میذارم دو ساعت با شعله کم حرارت ببینه. آبش که کم شد، دوباره نیم استکان آب سرد میریزم روش.
🌸 آب سرد باعث میشه گردو زودتر روغن پس بده🌸
مرغ رو هم با پیاز و یک کم نمک و زردچوبه و یک کوچولو دارچین، تو قابلمه جداگانه، میذارم بپزه.
بعد دوساعت که گردو حسابی پخت و روغن داد، رب انار میریزم و یک کم شکر. بسته به میزانی که بخوام شیرین یا ملس یا ترش بشه، هم میزنم و میزان رب و شکر رو تنظیم میکنم. یک کم که باهم جوش خوردن، مرغ ها رو بهشون اضافه میکنم. چند تا آلو خورشتی هم برای کم کردن گرمی گردو داخل خورش میندازم. حدود نیم ساعت صبر میکنم تا مرغ ها خوب با مخلوط گردو و رب انار بپزن و بعد سرو میکنم😀
نمیدونم چرا فسنجون غذای سختیه تو ذهنمون، در صورتیکه خیلی آسونه فقط زمان بره پختش
من فکرمی‌کنم توی ماه رمضون خانم‌ها بیشتر از زمانهای دیگه دنبال تنوع غذایی و آموزش دستورات جدید غذایی هستن. شاید بخاطر اینکه مشکل چی بپزم توی این ماه بیشتر نمایان میشه 🙂 این غذارو از یه اکانت اینستاگرام یاد گرفتم و به نظرم جالب آمد و امشب درستش کردم. غذای راحت و آسونه و نکته منفیش فکر کنم فقط سرخ شدن باشه.
گوشت مرغ یا بوقلمون چرخ شده
تخم مرغ
پیاز
پودر سوخاری
ادویه جات
مرغ چرخ شده رو با پیاز و ادویه‌هایی که دوست دارین، مخلوط میکنید و ورز میدیدن. تخم مرغ هاتونو، به هر تعداد که لازم دارین و خورده میشه، میذارید آبپز بشه و خوب سفت بشه و کاملا زرده‌ها ببنده و بعد پوست‌شون رو جدا میکنید.
مقداری از ماده مرغ رو برمی‌دارید و کف دستتون صاف میکنید، تخم مرغ رو روی مواد میذارید و کاملا همه طرفش رو با مواد پوشش میدین تا شبیه یه توپ گرد بشه. توپ مرغی‌تون رو توی ارد سوخاری میخوابونین و غلتش میدین تا همه طرفش با آرد آغشته بشه.
روغن رو توی ماهیتابه میریزد و میذارید داغ بشه و بعد زیرش رو کم میکنید و توپک‌تون رو داخلش میذارین و همه طرفش رو سرخ میکنید.
حرارت نباید زیاد باشه تا مرغ‌ها خوب بپزه. وقتی همه طرف خوب سرخ و طلایی شد، درمیارینشون و با چاقو تیز برش میدیدن و اسلایس اسلایس‌شون میکنید تا تخم‌مرغ‌ها نمایان بشن و توی ظرف میشینید.
نوش جان
پ.ن: اسم غذا رو نمیدونم، خودم این اسمو براش گذاشتم.
طبیعت و زندگی نشان داده است که ماهیت زندگی موجودات بر اساس زوج بودن است و در خلقت هر موجود، موجودی مشابه او خلق شده است. انسان نیز در دو جنس زن و مرد آفریده شده که علاوه بر مشابهت‌هایی که این دو جنس باهم دارند، تفات‌هایی نیز دارند که همین تفاوت‌ها باعث جذب آنها به یکدیگر و دوست داشتن هم و مکمل قرار گرفتن برای یکدیگر می‌شود.
اکثر انسان ها در زندگیشان، احساس عشق را درک کرده‌اند. تجربه عشق، ارتباطی به فرهنگ و جامعه، جنسیت، سن و سال و حتی مذهب ندارد و انسان‌ها با خصوصیات متفاوت در طی سال ها و قرون مختلف عشق را تجربه کرده‌اند. مسئله‌ای که این مقاله می‌خواهد به آن بپردازد تفاوت بین عاشق شدن مردان و زنان است و اینکه چه علتی باعث این تفاوت و اختلاف می شود. (بیشتر…)
خدا سند زده دل را به نام مادرها
فتاده لیلی لیلا به دام مادرها
بهشت و عرش برین زیر پای مادرهاست
چگونه شرح دهم از مقام مادرها
برابری بکند با طعام های بهشت
طعام سوخته یا اینکه خام مادرها
به ام فاطمه”س” سوگند میخورم امشب
که تا همیشه بمانم غلام مادرها
فدای ام ابیها تمام باباها
فدای مادر زهرا”س” تمام مادرها
اگر اجازه دهد خاک پاش را بوسم
اگر اجازه دهد ازدحام مادرها
تویی که ظلمت شب را همیشه مهتابی
خدیجه”س” هستی و مادربزرگ اربابی
نماز صبح رو که خوندم، خوابم نمیبرد دیگه. رفتم سراغ کتاب‌هام. چشمم افتاد به “خاله بازی” آذر پارسال خریده بودم‌ش و هنوز نخونده مونده بود. برداشتمش و روی تخت دراز کشیدم و شروع کردم به خوندن. یکی دو پاراگراف که خوندم جمله‌ها برام آشنا دراومدن. ورق زدم و از صفحه‌ی بعد چندخط خوندم. آشنا بودن، یادم افتاد که یکبار شروع کردم به خوندش ولی نصفه موند. دنبال نشونه کتاب گشتم تا ببینم تا کجا خندم ولی نشونه نذاشته بودم. شروع کردم به ورق زدن و از هر چندصفحه، یک خط میخوندم تا هم کلیت داستان یادم بیاد هم جایی که خوندم رو پیدا کنم. رسیدم به صفحه آخر کتاب و دیدم خط خودم با مداد توی صفحه آخر داره بهم چشمک میزنه! گیج شدم. نوشته بودم این کتاب را در تاریخ ۴دی ۹۲ خواندم. عادت دارم وقتی کتابی میخوانم و تمام می‌شود صفحه‌ی آخر تاریخ بزنم و نظرم را درباره کتاب در چند خط بنویسم.این کتاب هم خوانده بودم و نوشته بودم! چند لحظه چشم‌هایم را بستم و فکر کردم؛ باز هم درست یادم نمی‌آمد کی این کتاب را تمام کردم و آخر قصه‌اش چه شد؟ حمیرا و مسعود و ناهید.یادم بود حمیرا دوست ناهید بود و مسعود شوهرش و آخر حمیرا هووی ناهید شد؟ هرچه فکر کردم یادم نیامد.
تعجب کردم از حافظه‌ام! یعنی انقدر داغان؟ دوباره دست‌خطم را خواندم. نوشته بودم “نمره‌ی خوش آمدن من از این کتاب ۱۴ است” پس شاید حق دارم که فراموش کرده باشم کتاب را خوانده‌ام! درست است حق با من است. کتاب و داستان‌ش را اگر دوست داشته باشی، هیچ‌وقت حتی موضوع و شخصیت‌هایش را فراموش نمیکنی و تا چند روز با داستان و شخصیت‌ها زندگی میکنی، چه برسد به اینکه فراموش کنی کتاب را خوانده‌ای!
خاله‌بازی را می‌گذارم جز کتاب‌های دوست‌نداشتنی
پ.ن: این پست در سی اردیبهشت نوشته شده و امروز منتشر شد
فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ
پس بر آنچه می‌گویند شکیبایى ورز و سپاسگزارانه پروردگارت را پیش از طلوع خورشید و پیش از غروب آن تسبیح گوى
اسوره مبارکه ق آیه ۳۹
رنگهای مختلف از ژله رو با یک لیوان آب گرم و نصف لیوان آب سرد مخلوط می‌کنیم و تو ظرفای مستطیل مانند می‌ریزیم و هرکدوم رو جدا جدا می‌ذاریم تو یخچال تا ببنده. وقتی خوب سفت شدن از یخچال خارج می‌کنیم و با چاقویی ک یکمقدار خیسه برش می‌زنیم و مکعب مکعب در می‌اریم. دو بسته ژله الورا رو با دو لیوان ابجوش قاطی میکنید. بستنی وانیلی رو از بیست دقیقه، نیم ساعت قبل بیرون میذارید، وقتی اب شد و ب دمای محیط رسید اضافه‌اش می‌کنیم ب الوورا.
ژله‌های مکعبی رو توی قالب مورد نظر می‌ریزیم و خیلی اروم مخلوط الوورا و بستنی رو بهش اضافه می‌کنیم و می‌ذاریم تو یخچال.
