می‌گفت هرچه از غرب به طرف کشورهای اسلامی نزدیک‌تر می‌شدیم، بی‌نظمی و بلبشویی هم بیشتر می‌شد.
می‌گفت ترسیدم بنای فکری بچه‌ها به هم بریزه؛
توجیه شون کردم که این‌ها ربطی به اسلام نداره.

اسلام یه چیزه، رفتار ما یه چیز دیگه.

باید غبار صحن تو را توتیا کنند
«آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند»

هو هوی باد نیست که پیچیده در رواق
خیل ملائکند رضا یا رضا کنند

بازار عاشقان تو از بس شلوغ شد
ما شاعرت شدیم که مارا سوا کنند

«هر گز نمیرد آنکه دلش» جَلد مشهد است
حتی اگر که بال و پرش را جدا کنند

هر کس به مشهد آمد و حاجت گرفت و رفت
او را به درد کرب و بلا مبتلا کنند

دردی عظیم و سخت که آن درد را فقط
با یک نگاهِ گوشه چشمت دوا کنند

از آن حریم قدسی‌ات آقای مهربان!
«آیا شود که گوشهٔ چشمی به ما کنند»

سید حسن رستگار

کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در آلمان دعوتش کرده بودند برای سخنرانی.
رفته بود.

طبقه اول مشروب خوری و پارتی آلمانی‌ها بود،
طبقه دوم سخنرانی حاج آقا.

اول از همه، حصیر رو پهن کرد تا نمازش رو بخونه.
بعد هم پاسخ به سوالات.
بهشتی تا آخر مونده بود.

صد دقیقه تا بهشت. صفحه بیست

وَآیَهٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَیْتَهُ أَحْیَیْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ
زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آنرا زنده کردیم، و دانه‏‌هائی از آن خارج ساختیم، و آنها از آن می‏خورند.

سوره مبارکه یاسین آیه ۳۳

پوره‌ی سیب‌زمینی را دوست دارم؛ هم خوشمزه است هم راحت و سریع درست میشه.
یادمه چند سال پیش، یکی از اقوام‌ از مشهد آمده بود خونه‌مون، شام براش پوره سیب‌زمینی درست کردیم، چند روز بعد که برگشته بود شهر و دیارخودش، زنگ زد و پرسید آن شام‌ی که آن شب درست کردی، چطوری‌ه دستورش؟ خوشمزه بود خیلی، می خواستم امشب درست کنم!

برای درست کردن پوره، سیب‌زمینی را می‌ذارم یک ساعتی بپزه، وقتی که خوب آبپز شد، پوست‌ش را می‌گیرم و رنده‌اش می‌کنم (گاهی هم با گوشتکوب له‌شون می‌کنم). یک مقدار روغن توی ماهیتابه می‌ریزم و بعد سیب زمینی‌ها به اضافه‌ی نمک و ادویه؛ یک‌مقدار تفت میدم و بعد تقریبا نصف استکان شیر اضافه می‌کنم؛ (میزان شیر به مقدار سیب‌زمینی‌ها بستگی داره) و بعد شروع می کنم به هم زدن تا شیر خوب به خوردِ سیب‌زمینی‌ها بره ونتیجه‌ی کار شبیه یک خمیر زرد رنگ بشه!

یکی از افطارهای رمضانِ گذشته

پایه‌ی کارهمین‌ه. من برای اینکه هردفعه یک طعم و مزه‌ی جدید داشته باشه، ماده‌ی جدیدی بهش اضافه میکنم؛ یکبار جعفری خرد می‌کنم و با مواد قاطی می‌کنم، یکبار مقدار زیادی آویشن می‌ریزم، یکبار مقداری زعفرون … که همه‌ی اینها سلیقگی‌ه و همشون به نظرم خیلی خوشمزه تر میکنه.

بین عکس‌هام گشتم و تنها عکسی که از پوره داشتم، همین بود که گذاشتم! با عرض شرمندگی 🙂

آوخ! هنوز زخمیم و رنج می برم
دنیا هر آنچه داشت بلا ریخت بر سرم

مردم چه می کنند که لبخند می زنند
غم را نمی شود که به رویم نیاورم

قانون روزگار چگونه ست کین چنین
درگیر جنگ تن به تنی نا برابرم

تو آنقدر شبیه به سنگی که مدتی ست
از فکر دیدن تو ترک می خورد سرم

وامانده ام که تا به کجا می توان گریخت
از این همیشه ها که ندارند باورم

حال مرا نپرس که هنجار ها مرا
مجبور می کنند بگویم که “بهترم”

مرحومه نجمه زارع

یزید پسر معاویه عاشق می‌شود! عاشقِ زن شوهرداری؛ زینب همسرِ والی عراق. پدرش، معاویه نقشه می‌کشد تا پسر یکی‌یکدانه‌اش را که عشق از خود بی‌خودش کرده و خواب و غذا و روزگار را از او گرفته، به عشق‌ش برساند؛ نقشه می‌کشد که چطور عبدلله را وادار به طلاق دادن همسرش کند و زینب را به زنی پسرش درآورد، ولی …

چند خطِ بالا یک داستان تاریخی است که خیلی‌هایمان شنیدیم یا خوانده‌ایم. البته داستانی که ظاهرا حقیقت تاریخی ندارد و واقعی نیست (برای خواندن علتِ ساختگی و افسانه بودن این داستان، می‌توانید اینجا را بخوانید) سید مهدی شجاعی این داستان را در قالب یک نمایشنامه درآورده است و با قلم خودش آن را نوشته و منتشر کرده؛ کرشمه خسروانی

طرح جلد کتاب

شاید برای کسی که این داستان را شنیده باشد، خواندن کتاب جذابیتی نداشته باشد، ولی برای من که برای اول بود چنین داستانی می شنیدم کتاب جذابی بود که نمی‌توانستم آخر و پایان آن را حدس بزنم و این پایان برایم جذاب و شیرین بود.

کتاب “کرشمه خسروانی” توسط انتشارات نیستان چاپ شده است و طرح جلدش مانند چند کتاب دیگر این انتشارات + + سیاه به همراه عکسی از نویسنده است که به نظر من، طرح‌های خوبی نیستند! و امیدوارم نیستان تصمیم بگیرد در چاپ‌های بعدی این طرح‌ها را تغییر دهد.