آخرین نوشته‌ها
صبح جمعه است. اسنپ گرفته‌ام از غرب تهران به قلهک.
سریع آماده شده‌ام و فراموش کردم کتابم را داخل کیفم بگذارم. موبایل هم کمتر از ده درصد شارژ دارد و باید تا برگشت نگهش دارم.
برای من که در مسیرها یا کتاب می‌خوانم یا مشغول موبایل میشوم، نبود هر دو با هم سخت است، آن هم برای مسیری نسبتاً طولانی.
نگاهم
را به خانه‌های کنار اتوبان میدوزم تا حوصله‌ام سر نرود. ناخوداگاه دنبال
پتو و فرش شسته شده بر بام‌ها هستم. تصویری نوستالژیک از اسفند. باید ب
ذهنم یاد بدهم خانه‌ها دیگر ویلایی نیست و کمتر کسی می‌تواند و “می‌خواهد”
در خانه فرش و پتو بشوید؛ نباید دنبالشان بگردد، آن هم روی خانه‌های برِ
اتوبان همت و صدر.
گلدان‌های روی بالکن‌ها نظرم را جلب می‌کنند؛
گلدان‌های رنگ و وارنگ که خیلی‌هایشان خالی است و خشک شده. با خودم می‌گویم
یادم باشد هفته آخر اسفند، سه گلدان سبز و سفید و قرمزی که “پتوسک”هایم را
درونشان کاشتم، توی ایوان بگذارم؛ ریحان و شاهی هم بکارم. شاید امسال موفق
شوم به نتیجه برسم، پارسال که نتوانستم و خراب شدند.
به رانندگی راننده
توجه میکنم و به تمیز بودن و نبودن ماشینش تا نمره‌ام، منصفانه باشد. چند
بار سبقت خطرناک می‌گیرد. بین خطوط هم حرکت نمی‌کند. اما ماشینش تمیز است و
مرتب. همان ابتدا خواهش کردم گوشی‌ام را به شارژ ماشینش بزند و محترمانه
قبول کرد؛ ولی خیلی بد رانندگی می‌کند. چهار از پنج باید بدهم.
به پل
طبیعت میرسیم. سعی میکنم تمام آدم‌های روی پل را در چند ثانیه‌ای که فرصت
دارم تا ماشین از زیر پل عبور کند، از نظر بگذرانم و نگاهشان کنم. نگاهم
روی زوج جوانی که به نرده‌های پل تکیه داده‌اند و حرف می‌زنند، قفل
می‌شود…
به طرح درس فردایم فکر میکنم. به کارهایی که قول داده‌ام
انجام بدهم ولی فرصت نکردم و بدقول شده‌ام. به همه چیز فکر میکنم تا فرار
کنم از فکر به جایی که دارم میروم؛ فکر به مصیبتی که برای دوستم افتاده و
دو روز است همراهی‌ام می‌کند؛ فکر به اینکه چه باید بگویم و چه باید بکنم
وقتی محیا را دیدم …
بگذریم. نمیدانم چرا به اینجا رسیدم. اصلا
نمی‌خواستم این پست درباره فوت مادر دوستم باشد؛ میخواستم درباره سه ربعی
بدون موبایل و کتاب بنویسم و کارهایی که کردم، ولی نشد؛ نتوانستم. ذهن که
مدام روی موضوعی باشد، ناخودآگاه و مستقیم و غیرمستقیم به همان سمت میرود،
حتی اگر نخواهی.
لطف میکنید برای مادر جوان دوستم فاتحه‌ای بخوانید و برای صبر دخترش، دعا کنید
وای بر آن روزی که چیزی، حتی عشق، عادتمان شود.
عادت، همه‌چیز را ویران می‌کند از جمله عظمت دوست داشتن را، تفکر خلاق را، عاطفه جوشان را…
عاشق کم است، سخن عاشقانه فراوان.
روزگاری است چه بد، که دیگر کلامِ عاشقانه، دلیلِ عشق نیست؛ و آوازِ عاشقانه خواندن، دلیلِ عاشق بودن
نادر ابراهیمی – یک عاشقانه آرام
من از جمله افرادی بودم که از فسنجون خوششون نمی‌اومد؛ دهن نمیزدم بهش و به نظرم یه غذای بدمزه و زشت می اومد😅
ولی چند سالیه که ازش خوشم اومده و میخورم و حتی دو سه بار هم درستش کردم و کم کم دارم عاشقش میشم😉
گردو سابیده شده رو با یک مقدار آب سرد تو قابلمه میریزم و وقتی آب جوش اومد زیرش رو کم میکنم و میذارم دو ساعت با شعله کم حرارت ببینه. آبش که کم شد، دوباره نیم استکان آب سرد میریزم روش.
🌸 آب سرد باعث میشه گردو زودتر روغن پس بده🌸
مرغ رو هم با پیاز و یک کم نمک و زردچوبه و یک کوچولو دارچین، تو قابلمه جداگانه، میذارم بپزه.
بعد دوساعت که گردو حسابی پخت و روغن داد، رب انار میریزم و یک کم شکر. بسته به میزانی که بخوام شیرین یا ملس یا ترش بشه، هم میزنم و میزان رب و شکر رو تنظیم میکنم. یک کم که باهم جوش خوردن، مرغ ها رو بهشون اضافه میکنم. چند تا آلو خورشتی هم برای کم کردن گرمی گردو داخل خورش میندازم. حدود نیم ساعت صبر میکنم تا مرغ ها خوب با مخلوط گردو و رب انار بپزن و بعد سرو میکنم😀
نمیدونم چرا فسنجون غذای سختیه تو ذهنمون، در صورتیکه خیلی آسونه فقط زمان بره پختش
وَفِی السَّمَاء رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ
روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‌شود.
سوره مبارکه ذاریات آیه ۲۲
من میوه خشک را خیلی دوست دارم ولی چه الان که قیمت‌ها بالا رفته چه قبلا، دلم نمی‌یومد پول بدم و بخرم! چون بنظرم پول زور بود 🙂
ماما‌نم همیشه زمستون ها سیب و موز روی بخاری خشک می‌کردند، یه ماهیتابه روی بخاری میذاشتند و میوه‌های تیکه تیکه شده را توی ماهیتابه قرار می‌دادند. من هم امسال روی شوفاژ‌های خونه‌ام میوه خشک کردم و به گفته آقای همسر، دقیقا مثل میوه‌خشک‌های بیرون شده! (البته مسلماً بهتر از بیرونی‌هاست) درست کردنش هم اصلا سخت نیست و اکثر میوه‌ها یک‌روزه خشک می‌شند.
روی شوفاژ‌هاتان را آلمینیوم بکشید (اگه آلمینیوم ندارید میتونید پوست پفک، چیپسی که خوردید را بشورید و چندتیکه کنید و روی شوفاژتان بذارید! افتصاد مقاومتی‌ه دیگه) من سیب، پرتغال، کیوی و لبو و نارنگی خشک کردم. پرتغال را اول خیلی آروم پوست کردم و بعد با یه چاقوی خیلی تیز برش برش دادم، خیلی‌ها با پوست برش می‌دند برای اینکه بدون پوست اگه چاقو تیز نباشه، پرتغال له میشه و دیگه نمیشه خشک‌ش کرد. میتونید هم اول برش بدید و اگه از پوست‌ش خوشتان نمی‌یاد (چون مزه تلخی داره بعد خشک شدن) تک تک پوست برش زده‌ها را بکنید. برای نارنگی‌ها، روش دوم را پیشنهاد میکنم چون نارنگی خیلی لطیف‌تر و آبکی تره!
عکس از هانیه
سیب‌ها و کیوی‌ها را هم کاملا پوست‌شان را گرفتم و نیم سانت نیم سانت برش دادم؛ نکته‌اش اینه که اگه خیلی نازک بگیرید، زیادی خشک میشه و موقع خوردن خوب نمیشه، کیوی‌ها و سیب‌های من ۲۴ ساعته خشک شدند، و پرتغال‌ها یک روز و نیم‌ه.
حتما هر چند ساعت یکبار بهشون سر بزنید و پشت و رو کنید میوه‌ها را و اگه خشک شده بودند از رو شوفاژ بردارید.
بفرمائید، این هم میوه خشک‌هایی که درست شدند. اگه تونستید جلوی خودتان را بگیرید و همه‌شان را نخورید، پذیرائی خوبی برای ایام عید می‌تونه باشه.
شاید یک ماه پیش بود؛ میخواستم سوار مترو بشم که دیدم مرد گل‌فروش مثل اکثر شب‌هایی که از کنار مترو رد شدم، بساطش را جلوی درب مترو پهن کرده؛ دفعه قبل بنساهای کوچیک و قشنگی داشت، من هم یکی‌شان را انتخاب کردم که بخرم ولی وقتی دست توی کیفم کردم که پولش را بدم، دیدم فقط دو هزار تومن تو کیفم دارم و کارتم هم همراه‌م نبود! این‌بار نگاه کردم تا اگه باز هم بنسای داشت، بخرم ولی نداشت و آقای فروشنده گفت این دفعه اگه بیارم گرون‌تره، چون دلار رفته بالا!! گل رز داشت و نرگس؛ نرگس گلِ زمستونی قشنگ … شاخه‌ای هزار و پانصد می‌داد، دو شاخه خریدم و به فروشنده دیگه‌ای فکر کردم که آن هم دمِ یه ایستگاه مترو دیگه گل می‌فروخت و دسته‌های نرگس‌ش را دو هزار تومن می‌داد!
وقتی رسیدم خونه یکی از لیوان آبی‌هایی که خاله داده بودن را آب کردم و گل‌ها را گذاشتم تو آب … تا شب، بوی گل‌ها توی خونه پیچیده بود و تا چند روز گل‌های نازنین مهمان ما بودند؛ بعد از یه هفته که گل‌ها خشک شدند، همه شان را از ساقه جدا کردم و چسبوندم به بالای سردر ورودی اشپزخونه‌ام… ولی نصفِ سمت چپ را فقط پوشوند؛ با خودم گفتم یادم باشه دو تا دسته دیگه بخرم تا سمت دیگه را هم نرگس بزنم؛ ولی دقیقا از همان روز یا از خونه نرفتم بیرون یا هیچ گل‌فروشی به پست م نخورد تا ازش گل بخرم … و هنوز سمت راستِ دالبری ورودی آشپزخونه خالی‌ه و میترسم از اینکه نرگس‌ها تموم بشند و من هنوز … بی حوصله بمانم …
* عنوان پست، مصرع یست از حافظ
برای اکثر وبلاگ‌نویس‌ها میزان بازدید و آمار وبلاگشان خیلی مهم است و سعی می‌کنند از طرق مختلف بازدید وبلاگشان را بالا ببرند؛ سرچ یکی از ابزارهاییست که برای وبلاگ‌ها و سایت‌ها بوسیله کلماتی که وبلاگ‌نویس در نوشته‌هایش بکار برده است، بازدیدکننده می‌‌آورد.
خیلی از وبلاگ‌نویس‌ها هر روز علاوه بر چک کردنِ میزان و تعداد بازدید روزانه وبلاگشان، کلماتی را که بازدیدکننده بوسیله سرچ آنها، به وبلاگ رسیده است را نیز چک می‌کنند؛ کلمات و جملات بعضا جالب، خنده‌دار و حتی تعجب‌برانگیز!
از حدود یکی دو ماه قبل، هرزمان که کلمات سرچ شده را نگاه می کردم، آنها را یادداشت و جمع آوری می کردم. به نظرم کنار هم قرار گرفتن بعضی از این کلمات جالب باشد و نشان دهنده‌ی خیلی کوچکی از کلماتی که مردم هرروز سرچ می کنند و به دنبال یافتن مطالبی درباره آن هستند. این کلمات راکمی مرتب کردم و در این پست گذاشتم؛
چند نکته:
- کلمات نامناسب و بی اخلاقی گاها در سرچ ها بود که از لیست حذف کردم.
- کلماتی که چندین بار در طول این دو ماه سرچ شده بودند را یکبار نوشتم و میزان سرچ‌شان را در جلویشان نوشتم.
- این کلمات، تعداد محدودی از کلمات سرچ شده‌ایست که شاید در هر دو سه روز یکبار چک کردن آمار سایت به آنها برخورده‌ام. قطعا آدم بیکاری نیستم که وقت زیادی برای ثبت لحظه به لحظه کلمات سرچ شده بگذارم.
- هرگونه استفاده تحقیقی و رصدی از این کلمات برای هر شخص حقیقی و حقوقی که نیت شوم‌ی ندارد، آزاد است! 🙂
- ادامه مطلب را کلیک کنید برای دیدن همه‌ی کلمات.
وادی (۷۳ مورد)
vaadi. ir (دوازده مورد)
راحیل (۶ مورد)
فاطمه مطهری (۵ مورد)
سیده فاطمه (۵ مورد)
سیده راحیل و وادی
دعای وادی
فحش (۲۴ مورد)
مجازات فحش (۱۰ مورد)
حکم فحش ناموسی (۸ مورد)
مجازات فحش دادن (۸ مورد)
حکم فحش دادن (۷ مورد)
مجازات فحش وناسزا (۵ مورد)
حکم فحش (۵ مورد)
حکم قضایی فحش دادن (۴مورد)
مجازات فحش ناموسی (۴مورد)
قانون فحش (۳مورد)
فحش دادن (۲مورد) (بیشتر…)
یَا بَنِی آدَمَ خُذُواْ زِینَتَکُمْ عِندَ کُلِّ مَسْجِدٍ وکُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ
ای فرزندان آدم! زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد با خود بردارید و بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست نمیدارد.
سوره مبارکه اعراف آیه ۳۱
بی شام به زورِ قصه خوابش کردم
ناچار گرفتم و کبابش کردم
وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَهُ یُقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ مَا لَبِثُوا غَیْرَ سَاعَهٍ کَذَلِکَ کَانُوا یُؤْفَکُونَ
و روزی که قیامت بر پا شود گنهکاران سوگند یاد می‌کنند که جز ساعتی درنگ نکردند! این‌چنین آنها از درک حقیقت محروم میشدند!
سوره مبارکه روم آیه ۵۵