آخرین نوشته‌ها
وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ
و پروردگارتان گفت: مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم، آنان که از عبادت من تکبّر ورزند، به زودی خوار و رسوا به دوزخ درآیند.
سوره مبارکه غافر آیه ۶۰ (بیشتر…)
یکی از سوالات متداول کودکان، معنی و مفهوم کلماتی است که می‌شنوند. والدین با آموزش صحیح معنای کلمات به کودک به او در فهم و یادگیری آنها و بکارگیری‌شان در جملاتش کمک میکنند.
کتاب “فرهنگ فارسی خردسال”معنی حدود چهارصد واژه که کودکان زیر هفت سال با آنها مواجه می‌شوند، توضیح و شرح داده است. واژه‌های این فرهنگ در موضوعاتی مانند خانه، شهر، روستا، جنگل، دریا و … تنظیم شده است. این موضوعات کمک میکنند کودکان با لایه‌های اساسی محیط اجتماعی و طبیعی خود بیشتر آشنا شوند.
بعضی واژگان ممکن است برای کودک کاملا تازه و ناآشنا باشند و خواندن این کتاب، او را با این واژگان جدید و معنایشان آشنا می‌کند. بسیاری از واژگان کتاب نیز برای کودک آشنا هستند و او از آنها در مکالماتش استفاده می‌کند. ولی مرور دوباره آنها باعث تمرین و تفکر بیشتر کودک در کاربرد آنها و درک معنایشان می‌شود. و این تمرین و مرور باعث ایجاد اعتماد بنفس در کودک به هنگام صحبت کردن و استفاده از واژگان و کلمات می‌شود. این استفاده درست از کلمات و دایره لغات و معانی زیاد به کودک در تفکر و اندیشیدن بیشتر، کمک می‌کند.
برای خواندن کتاب ابتدا شخصیت‌های کتاب که در صفحه پنجم معرفی شده‌اند را به کودک معرفی کنید. کتاب را به فرزندتان بدهید و از او بخواهید یک تصویر را انتخاب کند. یا با توجه به علاقمندی‌هایش، کلمه‌ای را انتخاب کنید. از فرزندتان بخواهید آنچه درباره آن واژه می‌داند، بگوید. بعد توضیحات کتاب را آرام و شمرده بخوانید. بعد از خواندن توضیحات، درباره آن واژه با کودک صحبت کنید. سوال مطرح کنید. سعی کنید قدرت تفکرش را هرچه بیشتر فعال کنید. مثلا درباره واژه آسمان می‌توانید چنین سوالاتی بپرسید: آسمان چه رنگی است؟ چرا شبها رنگ آسمان عوض می‌شود؟ چه چیزهایی در آسمان می‌بینی؟
از کودک بخواهید اگر توصیف و تعریفی در ذهنش درباره آن واژه دارد بیان کند و اگر اشتباه اطلاعاتی دارد، با توضیح برایش رفع کنید.
تصویرگری کتاب جذاب و زیباست. می‌توانید بدون توجه به واژگان، بازی دیگری با توجه به تصاویر داشته باشید. مثلا تصاویر صفحات را بهم ربط دهید و داستان برایشان بسازید. از کودک بخواهید درباره تصاویر و جزئیات آن صحبت کند. دقت کنید کودک در توضیحاتش به واژه مورد اشاره آن تصویر میرسد یا خیر. این بازی می‌تواند میزان توجه کودک به جزئیات و تصاویر را نشان بدهد و با تشویق و کمک بزرگترها، در آن پیشرفت کند.
کتاب علاوه بر موارد بالا، بعلت اندازه بزرگ حروف، کتاب مناسبی برای تمرین روان‌خوانی کودکان کلاس اول می‌تواند باشد.
این مطلب یکشنبه ۲۴ اردیبهشت ۹۶ در روزنامه همشهری، چاپ شده است
نویسنده: مهناز عسگری
تصویرگر: کیوان اکبری
انتشارات: محراب قلم
مناسب برای کودکان دو تا هفت سال
اگر کوهم! خراب از قصه فرهاد خواهم شد
کنار نام اهل عشق، من هم یاد خواهم شد
دلیل از من مخواه، از سرنوشت پیله ها پیداست
که از زندان دنیا عاقبت آزاد خواهم شد
تمام عمر کوهم خواندی و آتشفشان بودم
سکوتم گرچه سر تا پا، شبی فریاد خواهم شد
مسیحای تو بر من گرچه دیگر جان نمی بخشند
اگر یکدم بیاید بر مزارم شاد خواهم شد
به خاک افکندی ام در خون و قول سوختن دادی
چه بهتر! بعد از این خاکستری در باد خواهم شد
فاضل نظری
مراسم هفت را تصمیم گرفتیم در خانه خودشان بگیریم. مثل روضه خانگی؛ روضه ای که تصمیم داشتند محرم امسال در خانه شان بگیرند.
برای خرید مخلفات شام بعد از مراسم، با احمد رفتیم هایپر. نوشیدنی و ماست برای حدود سیصد نفر و چند بسته دستمال کاغذی و کمی چای و قند، دو چرخ خرید را پر کرد؛ حرکت که میکردیم نگاه های متعجب بعضی از شهروندان را به چرخ های خرید متوجه میشدم.
به مسئول صندوق که رسیدیم، تعجب و سوالش رو نتوانست پنهان کند و با لبخندی گفت “مهمونی دارین؟” احمد گفت “مراسم داریم، مراسم هفتم مادرم …” لبخند خانم حسابدار روی لبش یخ زد و با ناراحتی گفت “ببخشید، خدا رحمتشون کنه.”
به این فکر میکردم که بقیه آدمها وقتی چرخها را میدیدند با خودشان چه فکری میکردند؟ اگر ایام محرم نبود، شاید خیلی ها فکر میکردند جشنی، تولدی، مراسم شادی داریم؛ خوشبحالشان ی هم حتما در دلشان حواله مان میکردند.
این قضیه مثل قضیه ی زندگیهای مجازی است، عکس هایی که در اینستا میگذاریم، پستهایی که مینویسیم، در حالیکه خیلی واقعیتها و حرفها را قایم میکنیم؛ خوانندگان فقط روی خوش و شاد عکسها و نوشته ها را میبینند و قضاوت میکنند و نمیدانند در پشت آن نوشته ها و تصاویر، چه دردها و غمهایی وجود دارد.
*یادم باشد بیشتر مواظب باشم
نباید تصور کرد که با پیشرفت مدنیت، مقام زن هم بتدریج بالا رفته است؛ حقیقت امر این است که (در طول تاریخ) زیادتر بودن حس همکاری زن، در تغییر وضع اجتماعی او بیشتر موثر بوده تا تربیت فرهنگی مردان!
تاریخ تمدن، جلد اول
ویل دورانت
صفحه ۴۲
اولین تجربه ام بود و کلی خوشم اومد و لذت بردم از درست کردنش!
شیر یا آب ولرم ۱ لیوان
تخم مرغ ۱ عدد
آرد تا جایی که خمیر بدست نچسبه
روغن ۶ قاشق غذاخوری
خمیرمایه ۱ قاشق مرباخوری
شکر ۱ قاشق برای عمل آوردن خمیر
نمک ۱ قاشق مرباخوری
اول شیر ولرم رو با ۱ قاشق غذاخوری شکر مخلوط میکنیم بعد خمیرمایه رو روش میپاشیم و میزاریم ۱۰ دقیقه تا عمل بیاد
تخم مرغ و نمک و روغن رو با قاشق با هم مخلوط میکنیم و مخمر رو اضافه میکنیم بهشون ولی هم نمیزنیم! آرد رو روی مواد الک میکنیم تا جایی که خمیر بدست نچسبه! یعنی انقدر میریزید و آروم هم میزنید که خمیری بدست بیارین بدون اینکه به دستتون بچسبه.
خمیر رو چند دقیقه ورز میدیم و بعد روشو با پلاستیک میپوشونیم و میزاریم حدودا یک ساعت و نیم تا حجمش دو برابر بشه بعد از خمیر برمیداریم و به هر شکلی که میخواییم ازش استفاده میکنیم
برای پیتزا، پیراشکی، حلقه مرغ و ریحان شیرینی و … این خمیر مناسبه و بسیار بسیار عالی
این دستور واسه خمیری هست که شیرین نیست، ولی اگه خواستد خمیرتون شیرین باشه از ۲ تا ۵ قاشق غذاخوری، بسته به ذائقتون، شکر اضافه کنید.
فرشته خونمون هم اومده و نظاره گر خمیر درست کردن منه 🙂
چند روز پیش دختر خاله‌ام (مشهد زندگی میکنند) برام پیامکی زد که در جوابش نوشتم:
فعلا که امتحاناست، تا بعد ببینم خدا چی می‌خواد.
چند ثانیه از ارسال جواب نگذشته بود که جواب داد:
امتحان چی؟ تو که درست تموم شده…. ارشد قبول شدی مگه؟
زندگی در دو شهر مختلف و کمتر ارتباط دیداری داشتن، شاید کمی مساله را توجیه کرد برام ولی با خودم فکر کردم، چقدر دارم از محیط حقیقی دور می‌شم.
وقتی یادم افتاد هفتهٔ اول قبولی‌ام چند تا از دوست‌های نتی‌ام از قبولی‌ام خبر دار شدند و درباره‌اش سوال کردند،
وقتی درباره دانشگاه و کلاس هاش در این محیط مجازی گفتم،
وقتی می‌بینم دوست‌های مجازی و آدم‌هایی که اینجا می‌شناسمشان از حالم بیشتر خبر دارند تا دوستان حقیقی‌ام؛
برای خودم متاسف می‌شم.
نمی‌خوام اینترنت و شبکه هاش را نفی کنم و بگم چیز بدی است.
بیشتر دارم خودم را نقد می‌کنم و عملکردم را.
برای دوستان نتی‌ام احترام قائلم و دوستشان دارم ولی سوالم از خودم اینه که «دوستی‌های مجازی می‌تونه جایگزین دوستی‌های حقیقی بشه؟»
(منظورم دوستی‌های صرف نتی است، نه آشنائی‌هایی که ریشه‌اش اینجاست و در محیط حقیقی ادامه پیدا می‌کنه)
زمانی، می‌س کال انداختن با موبایل سنتی شده بود بین دوستام در دانشگاه، زمان امتحان‌ها، سحرهای ماه رمضون، مسافرت‌ها خلاصه هر موقع که می‌خواستیم بگیم به یاد هم هستیم، می‌س می‌نداختیم.
دیروز صفحه موبایلم را دیدم و برام جالب بود، حتی کسانیکه برام می‌س انداخته بودند و من هم جوابشان را داده بودم، دوستان نتی‌ام بودند.
دوستی‌های نتی خیلی‌هایش هم خوب است و مفید، مشکل حال من این است که کفه ترازو را نتوانستم متعادل نگه دارم و از این بابت ناراحت هستم و البته‌گاه و بی‌گاه از جانب دوستان قدیمی‌ام مواخذه هم می‌شم
نوشتم اینجا که یادم بماند و مراقب باشم
شاید روزی از این ماشین مجازی خودکشی استفاده کردم 🙂
می‌رسـد لـحظـه گـل کـردن تـکبـیـر شـمـا
دست عشق است در این مرحله با پیر شما
یار با ماست مبادا که زمین گیر شـویـد
مـی هــراســنـد شــغـالان ز دل شــیر شـــمـا
طی شود غــائله رنگی اصحــاب نفـاق
گر دهـد رخـصت یـک حمله به مــا میر شما
خصم، کور است گر از مهر جهان‌تاب امام
این زمان چیست مـگـر علـت و تقـصیـر شـما
پاس عاشور شکستند اگر جمعه یزیدان زمان
بگــذرد ایــن غــم جــانـســوز ز تـدبـیـر شـما
گرچه بگرفـت دل از هـجـمـه یــاران سـراب
بـشـکـنـد کــفـر ز بــانـگ ز بــر و زیـــر شــمـا
می‌شـنـاسـنـد سـلحـشـوری مـا عـالـم کـفــر
خـورده از ضربـت ما ضربـه و از تیـر شــمـا
رسـد آن صـبـح ظـفـر آور و هـنـگـامـه نـصر
نـیـسـت نـابـودی از ایـن حـادثـه تقـدیـر شـمـا
دوستان لحـظـه گلرنـگ حضوری دگر است
نـگــذرد فــرصـت ایــن فـتــح ز تـأخـیــر شـمـا
خاطـر رزم شـمـا مـانـده بـه سـر دفـتـر عشق
بـیـنـم از قــاب افـق رایــت و تـصـویــر شـمـا
چشـم دنـیـا نـگـرانسـت در این لحظه عـطـف
کــه چـه تحـریـر کـنــد خــامـه تقـریــر شــمـا
حبیب الله فتاحی اردکانی
تهران . شامگاه هشت دی هزار و سیصد و هشتاد و هشت
زینب بود و
یک بیابان تنهایی.
باید کاری زینبی کند.
همراه سردار رفته بودیم اصفهان، مأموریت.
موقع برگشتن، بردمان تختفولاد.
به گلزار شهدا که رسیدیم، گفت: بچهها، دوست دارین، درى از درهاى بهشت رو به شما نشون بدم.
گفتیم: چى از این بهتر، سردار!
کفشهایش را درآورد، وارد گلزار شد.
یکراست بردمان سر مزار شهید حسین خرازى.
با یقین گفت: از این قبر مطهر، درى به بهشت باز مىشه.
نشستیم.
موقع فاتحه خواندن، حال و هواى سردار تماشایى بود.
توى آن لحظهها، هیچ کدام از ما نمیدانستیم که این حال و هوا، حال و هواى پرواز است؛
به ده روز نکشید که خبر آسمانىی شدن خودش را هم شنیدیم.
وصیت کرده بود که حتماً کنار شهید خرازى دفنش کنند.
دفنش هم کردند.
تازه آن روز فهمیدیم که بنا بوده از اینجا، در دیگرى هم به بهشت باز بشود
نوزده دی هشتاد و چهار، مصادف با روز عرفه در حوالی ارومیه هواپیمایی سقوط کرد و او را آسمانی کرد.
التماس دعا
پ ن: هرچه در نت گشتم، نام ناقل خاطره را نیافتم.