![]() ![]()
شکرت خدا جان
پنج شنبه ای که گذشت چهارمین پنج شنبه ماه نوامبر بود که مصادف بود با جشن شکرگذاری یا همون Thanksgiving .
یکی از جشن هایی که بیشتر در آمریکا و مناطق کشت و کاری اش(همون مزرعه) گرفته میشه ولی شهرت جهانی!!! داره و در کتاب های زبانی (مثل هدوی و اینترچنج) که برای آموزش زبان ما نوشته شده حتما اسمی از این جشن برده میشود. درست مثل ولنتاین!!! (نمی دونم چرا ما فقط همین یه جشن اونارو کپی برداری کردیم ) جشنی که به گفته خودشون :هنگام برداشت محصول همه خانواده دور هم جمع میشوند و غذاهای مختلف درست می کنند و خدارو به خاطر نعمت و محصولی که در آن سال بهشان داده شکر میکنند. فکر میکنم ؛خوب زحمت میکشن یکبار تو سال میشینن و خدارو شکر میکنن!!! اون سر میز و قبل از غذا دعا خوندناشونم فقط برای تو فیلماشونه و تو واقعیت چنین چیزی وجود نداره(بگذریم از اینکه مکاتبشونم با هم فرق داره) ![]() ولی … من همون یکبار تو سال هم خدارو شکر میکنم ؟
جدا یادم نمیاد هیچ وقت موقع خوردن چیزی خدارو شکر کنم. فقط کوچیک که بودم اونم وقتی غذام تموم میشد بهم یاد داده بودن که بگم الحمدلله ولی نمیدونم چرا بزرگ که شدم اونم یادم رفت. مثلا تو دانشگاه فقه خوندم ولی تمام مستحبات و مکروهات موقع تناول طعام را خوندم برای پاس کردن!!! الانم مینویسم فقط برای نوشتن؟!؟ فردا اول ذیحجه است. ماهی که پیامبر فرمودند:” ایامی پاکیزه تر و ارجمند تر از دهه ی ذی الحجه در نزد خداوند تعالی وجود ندارد.” آغاز این ماه که سالروز پیوند حضرت زهرا سلام الله علیها و امام علی علیه السلام است و نهم و دهم و البته عید غدیر. فکر میکنم بهترین فرصت برای شکرگذاری از معبودم است. ” لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید” مشمول عذاب خدا نشویم؟! همین جا میتونم از خدای قادر و رحیمم به خاطر تمام نعمت هاش حتی به خاطر نوشتن این مطلب تشکر کنم؟!!؟
نویسنده: سيده فاطمه مطهری - ساعت ۱۲:۵۱ ب.ظ روز ۱۰ آذر ۱۳۸۷ | دیدگاه (۰) ![]() |