آخرین نوشته‌ها
صبح‌های شب قدر، خوابم نمیبرد. از نوجوانی اینطور بودم. یادم است دبیرستانی بودم، روز نوزده و بیست و سوم که باید مدرسه میرفتم و به جای هفت، شروع کلاس‌ها از نه بود، من همان هفت مدرسه بودم! تک و تنها. حتی یکبار پیاده رفتم تا مدرسه و وقتی رسیدم با در بسته‌اش مواجه شدم و مجبور شدم در بزنم و سرایدار بنده‌خدا را از خواب بیدار کنم تا آن کله‌ی‌سحرِ خلوت، در کوچه یک لنگه‌پا نیاستم. میرفتم می‌نشستم در کلاس و گاهی چینش صندلی‌ها را تغییر میدادم و در راهروهای خالی راه میرفتم تا کم‌کم دوستانم بیایند.
القصه؛ امشب افطار مهمان دارم و هرچه به مغز مبارک می‌گویم “اینبار را کوتاه بیا و لطفا بگیر بخواب. امروز کلی کار دارم و باید الان استراحت کنم” حرف به گوشش نمی‌رود که نمی‌رود. فکر کردن و نوشتنش گرفته! اول شروع کرد در دفتر روزانه‌نویسی یادداشت کردن؛ بعد رفت سراغ اینستا و قصه‌ای را که یکسال بیشتر است اجازه نداده‌ام بنویسد، نوشت. گفتمش “راحت شدی؟ حالا بگیر بخواب.” چند دقیقه دراز کشید و در پرونده‌های باز و نیمه‌بازش پرواز کرد. حالا آمده سراغِ اینجا و دارد شر و ور می‌گوید!
کاش بفهمد آن کارهایی که روی کاغذ یادداشت کرده و تا غروب باید جلویشان تیک بخورد، خودش و این بدنِ طفلک که به استراحت نیاز دارد، باید انجام دهند. کاش آرام بگیرد!
ما، یعنی بچه‌های آدم، موجودات عجیبی هستیم. خیلی وقت‌ها کارهایی را منع می‌کنیم و بدِ کسانی را می‌گوییم که آن را انجام می‌دهند، که خودمان توان یا موقعیت انجام آن را نداریم. وگرنه زمان بارها بهمان ثابت کرده که شناگر ماهری هستیم و فقط آب نداشتیم!
خدایِ ما بچه آدم‌ها، لطفی کن و در چنین موقعیت‌هایی کمکمان کن تا نلغزیم، بفهمیم و درست تصمیم بگیریم. میدانی، من به خودم هیچ اطمینانی ندارم، اما به شما و کمکت امید و یقین دارم؛ ای لطیفِ قوی.
پ‌ن: موقعیتِ بالا در همه شئون زندگی‌مان اتفاق می‌افتد. از موقعیت شغلی و اجتماعی بگیر تا مالی و تحصیلی. ریز که بشویم در زندگی‌مان، خیلی ترسناک است.
حوصله‌ی پختن چیزی برای افطار نداشتم. خوابیدم. یکربع مونده به اذان مغرب بیدار شدم. چای گذاشتم و نون پنیر آماده کردم. ولی دلم یه غذای گرم می‌خواست. گفتم چه کنم؟ یاد #سوپ_دال_عدس افتادم که سریع آماده میشه.
یک فنجون دال عدس رو شستم و با سه فنجون آب گذاشتم رو گاز. شعله رو زیاد کردم تا آب سریع جوش بیاد. یه قاشق رب، کمی پیازداغ و ادویه (نمک، زردچوبه، کاری) بهش اضافه کردم + نصف عصاره مرغ الیت. همین
ده دقیقه که پخت، با گوشت‌کوب برقی، زدمش و کمی بهش جعفری خرد شده اضافه کردم. وقتی اذان رو دادن، یه سوپ داغ و خوشمزه داشتم 😊
اگه شما هم دوست داشتید یکربعه یه سوپ خوشمزه داشته باشید، امتحانش کنید.
اگه خیلی کدبانو هستید و از یکساعت قبل سوپ رو میذارید، می‌تونید سیب‌زمینی و هویج نگینی بهش اضافه کنید. حتی ورمیشل سوپی.
شما سوپ دال عدس خوردید؟ ترکیباتش چی بود؟
اسفند ۸۵
با بچه های شورای بسیج دانشگاه یک کاروان تشکیل دادیم و رفتیم کربلا.
الحق و الانصاف سفر خیلی خوبی بود و بهترین نکته سفر هم هماهنگ بودن همه اعضای کاروان بود .
حدود یک ماه و نیم پیش بچه ها زنگ زدند و گفتند کربلا میای؟ مگه میشد گفت نه . اونم با همون کاروان قبلی و همون بچه ها
فقط باید تا یک هفته مدارک جور میشد و متاسفانه تاریخ گذرنامه من تموم شده بود . ولی به برکت پلیس + ۱۰ کارها جور شد و گذرنامه ما هم آماده .
عصر روزی که مامور پست اومد در خونه و گذرنامه ها را تحویل داد. بچه ها زنگ زدند که آقای جان محمدی(رییس کاروان) نتونسته کاروان را جور کند و سفر به هم خورد .
به همین راحتی …
بچه ها گفتند یه کاروان دیگه اربعین میره و چند تایی جا داره . ولی آن زمان به دلایلی برای من امکان رفتن وجود نداشت.
نا امید شدم یا نشدم .
اسمم را دادم به یه بنده خدایی که هر جا شد اسم‌مان را بنویسه که بعد دو روز گفت تا آخر آذر همه کاروان ها پره و برای دی به بعد هم بعدا اسم نویسی می کنند . بازم نمی دونم نا امید شدم یا نه .
ولی وقتی میگن قسمت و دعوت …
بعد یک هفته بنده خدا زنگ زد و گفت برات فیش کربلا گرفتم . ۱۲ آبان . فقط زود باش تا ساعت ۱۲ بعد از ظهر فرصت پرداخت پولش را داری وگرنه انصراف محسوب میشه.
هنوزم باورم نمیشه که به این سرعت برام جور شده باشه.
روزی که رفتم فیش ها را به آژانس تحویل بدم . خیلی خسته شدم و فشار زیادی بهم اومد . ولی همش فدای … شهدا ـ امام حسین ـ انقلاب ـ کارگر شمالی ـ امیر آباد ـ کلاس ـ کنگره شهدا ـ کارگر جنوبی ـ جلیلی ـ امام زاده حسن ـ قزوین ـ خراسان ـ خاوران یه تهران گردی کامل کردم.
به قول مامانم : آدم باید برای کربلا رفتن سختی بکشه .
حالا موندم و این بیست و سه روز …
