آخرین نوشته‌ها
گاهی اوقات از عینکی بودنم خوشحال میشوم؛ از اینکه بدون عینک، “دور” را مبهم میبینم. از اینکه وسط روضه، بین گریه های مجلس، وقتی روضه خوان می‌خواند “ای اهل حرم میر و علمدار نیامد” سرم را که بالا می‌آورم بدن‌های سیاه پوش و نور سبز خیمه را تار میبینم و می‌توانم تجسم کنم جایی دیگرم؛ جایی به دوری و نزدیکی هزار و سیصد و هفتاد و نه سال قبل.
نشسته‌ام گوشه‌ای از خیمه های برپا شده در صحرای طف؛ آنقدر محرم نیستم که واضح ببینم. حرکات و رفتن و آمدن زنهای خیمه برایم تار است. فقط صدای گریه دخترکان و زنان را میشنوم. مینشینم گوشه‌ای و آرام زمزمه میکنم “سقای دشت کربلا ابالفضل، دستش شده از تن جدا ابالفضل” زمزمه میکنم و آرام اشک میریزم.
صدای گریه ها و مویه ها بیشتر میشود؛ کودکی از گریه زنان ترسیده و جیغ میکشد؛ دخترکی با وحشت میدود و کمی جلوتر با صورت بر زمین میخورد؛ خاک بلند میشود. چشمانم تارتر میبیند. صدای بلندی می آید و روبرویم علم بلند خیمه ای بر زمین می افتد؛ شیون زنان بلندتر میشود.
بویی می آید؛ بوی پارچه ی سوخته. سرم را میچرخانم تا ببینم چیست که میسوزد؛ خیمه ها، خیمه ها … آتش است که شعله میکشد؛ دود است که به آسمان میرود و خاک است که با دویدن زنان و کودکان به هوا بلند میشود. کف دستانم را ناخودآگاه به دوطرف صورت میکوبم. نمیدانم باید چه کنم. کودکی میدود و گوشه آتش گرفته پیرهنش، شعله ورتر میشود. آن یکی پاهای برهنه اش به روی خارهای بیابان میرود. دیگری از گوشش خون میچکد. چشمان تارم دسته ای مرد قرمزپوش مشعل بدست میبیند. قلبم محکم میکوبد؛ دیگر طاقت نمیکنم. عینکم را بر چشم میگذارم؛ میگذارم تا همه چیز “عادی” شود؛ تا بیایم به سال هزار و چهارصد و چهل، زیر خیمه عزا. کودکی در کنارم آرام در آغوش مادرش خوابیده. مادر سینه میزند و آرام اشک میریزد و با مداح تکرار میکند “صحرای دشت کربلا ابالفضل، دستش شده از تن جدا ابالفضل
تو نیازی نداری کسی بهت چیزی بده.
میتونی خودت فرصت هات رو بسازی.
اما اول باید بدونی که دنبال چی هستی.
یعقوب را دوست داشتم
صفحه ۲۵۶
من از جمله افرادی بودم که از فسنجون خوششون نمی‌اومد؛ دهن نمیزدم بهش و به نظرم یه غذای بدمزه و زشت می اومد😅
ولی چند سالیه که ازش خوشم اومده و میخورم و حتی دو سه بار هم درستش کردم و کم کم دارم عاشقش میشم😉
گردو سابیده شده رو با یک مقدار آب سرد تو قابلمه میریزم و وقتی آب جوش اومد زیرش رو کم میکنم و میذارم دو ساعت با شعله کم حرارت ببینه. آبش که کم شد، دوباره نیم استکان آب سرد میریزم روش.
🌸 آب سرد باعث میشه گردو زودتر روغن پس بده🌸
مرغ رو هم با پیاز و یک کم نمک و زردچوبه و یک کوچولو دارچین، تو قابلمه جداگانه، میذارم بپزه.
بعد دوساعت که گردو حسابی پخت و روغن داد، رب انار میریزم و یک کم شکر. بسته به میزانی که بخوام شیرین یا ملس یا ترش بشه، هم میزنم و میزان رب و شکر رو تنظیم میکنم. یک کم که باهم جوش خوردن، مرغ ها رو بهشون اضافه میکنم. چند تا آلو خورشتی هم برای کم کردن گرمی گردو داخل خورش میندازم. حدود نیم ساعت صبر میکنم تا مرغ ها خوب با مخلوط گردو و رب انار بپزن و بعد سرو میکنم😀
نمیدونم چرا فسنجون غذای سختیه تو ذهنمون، در صورتیکه خیلی آسونه فقط زمان بره پختش
اسفند ۸۵
با بچه های شورای بسیج دانشگاه یک کاروان تشکیل دادیم و رفتیم کربلا.
الحق و الانصاف سفر خیلی خوبی بود و بهترین نکته سفر هم هماهنگ بودن همه اعضای کاروان بود .
حدود یک ماه و نیم پیش بچه ها زنگ زدند و گفتند کربلا میای؟ مگه میشد گفت نه . اونم با همون کاروان قبلی و همون بچه ها
فقط باید تا یک هفته مدارک جور میشد و متاسفانه تاریخ گذرنامه من تموم شده بود . ولی به برکت پلیس + ۱۰ کارها جور شد و گذرنامه ما هم آماده .
عصر روزی که مامور پست اومد در خونه و گذرنامه ها را تحویل داد. بچه ها زنگ زدند که آقای جان محمدی(رییس کاروان) نتونسته کاروان را جور کند و سفر به هم خورد .
به همین راحتی …
بچه ها گفتند یه کاروان دیگه اربعین میره و چند تایی جا داره . ولی آن زمان به دلایلی برای من امکان رفتن وجود نداشت.
نا امید شدم یا نشدم .
اسمم را دادم به یه بنده خدایی که هر جا شد اسم‌مان را بنویسه که بعد دو روز گفت تا آخر آذر همه کاروان ها پره و برای دی به بعد هم بعدا اسم نویسی می کنند . بازم نمی دونم نا امید شدم یا نه .
ولی وقتی میگن قسمت و دعوت …
بعد یک هفته بنده خدا زنگ زد و گفت برات فیش کربلا گرفتم . ۱۲ آبان . فقط زود باش تا ساعت ۱۲ بعد از ظهر فرصت پرداخت پولش را داری وگرنه انصراف محسوب میشه.
هنوزم باورم نمیشه که به این سرعت برام جور شده باشه.
روزی که رفتم فیش ها را به آژانس تحویل بدم . خیلی خسته شدم و فشار زیادی بهم اومد . ولی همش فدای … شهدا ـ امام حسین ـ انقلاب ـ کارگر شمالی ـ امیر آباد ـ کلاس ـ کنگره شهدا ـ کارگر جنوبی ـ جلیلی ـ امام زاده حسن ـ قزوین ـ خراسان ـ خاوران یه تهران گردی کامل کردم.
به قول مامانم : آدم باید برای کربلا رفتن سختی بکشه .
حالا موندم و این بیست و سه روز …
