آخرین نوشته‌ها
چند وقته اوضاع گلدونای کاکتوسم خیلی خوب نیست. کج شدن، خشکیده شدن و در حال خراب شدن.
امروز به خودم گفتم دیگه باید بهشون برسی فاطمه خانم! همه‌شون رو آوردم تو آشپزخونه و پای سینک، شروع کردم تیمار کردن.
گلدونای بعضی‌هاشون رو بزرگ کردم، ساقه‌های بعضی هاشون رو بریدم، برگاشون رو هرس کردم. تیغای ریز و کوچولوشون میرفت تو دستام ولی برام اهمیت نداشت. من اصلا عادت ندارم موقع تعویض و رسیدگی به گلدونام دستکش دست کنم؛ مخصوصا وقتی میخوام چیزی بکارم یا گلدون‌ِ گلی رو عوض کنم. احساس میکنم اگه دستکش داشته باشم، حسم و عشقم بهشون منتقل نمیشه. این برخورد انگشتام به برگاشون، ساقه‌هاشون هم برای خودم خوبه هم اونا؛ اینطوری همدیگرو حس میکنیم، ارتباط میگیریم و امید به هم میدیدم. امید به زندگی
من از جمله افرادی بودم که از فسنجون خوششون نمی‌اومد؛ دهن نمیزدم بهش و به نظرم یه غذای بدمزه و زشت می اومد😅
ولی چند سالیه که ازش خوشم اومده و میخورم و حتی دو سه بار هم درستش کردم و کم کم دارم عاشقش میشم😉
گردو سابیده شده رو با یک مقدار آب سرد تو قابلمه میریزم و وقتی آب جوش اومد زیرش رو کم میکنم و میذارم دو ساعت با شعله کم حرارت ببینه. آبش که کم شد، دوباره نیم استکان آب سرد میریزم روش.
🌸 آب سرد باعث میشه گردو زودتر روغن پس بده🌸
مرغ رو هم با پیاز و یک کم نمک و زردچوبه و یک کوچولو دارچین، تو قابلمه جداگانه، میذارم بپزه.
بعد دوساعت که گردو حسابی پخت و روغن داد، رب انار میریزم و یک کم شکر. بسته به میزانی که بخوام شیرین یا ملس یا ترش بشه، هم میزنم و میزان رب و شکر رو تنظیم میکنم. یک کم که باهم جوش خوردن، مرغ ها رو بهشون اضافه میکنم. چند تا آلو خورشتی هم برای کم کردن گرمی گردو داخل خورش میندازم. حدود نیم ساعت صبر میکنم تا مرغ ها خوب با مخلوط گردو و رب انار بپزن و بعد سرو میکنم😀
نمیدونم چرا فسنجون غذای سختیه تو ذهنمون، در صورتیکه خیلی آسونه فقط زمان بره پختش
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند
چند روز پیش داشتم فرم طرح تحول اقتصادی را پر میکردم . روبروی اسم خودم در ردیف شغل نمیدونستم باید چه شماره ای را بنویسم. دانشجو ؟ بیکار ؟ در شرف کار ؟
ای مهربان ترین، گر چه چنین دیر آمدم ، من آمدم
بی هیچ هدیه ای با دست های خالی و چشمان پر ز اشک
تنها به شوق آن که ببخشی مرا دگر….
خدا جونم نمیدونم چه جوری باید ازت تشکر کنم .
نمیدونم شاید یکی از بزرگترین هدیه ای هایی بوده که تا حالا ازت گرفتم. اونم درست شب اول ماه خودت.
انقدر خوشحالم که دوست دارم روی ماهتو ببوسم.
فقط امیدوارم ایندفعه قدرش رو بدونم و دوباره از دستش ندم و همچنین بتونم جواب محبت و لطف بی حد تو رو بدم .
خدایا دوست دارم .
اگه شما هم میدونستید چه لذتی داره بعد چهار سال با صمیمیترین بهترین و عزیزترین دوست صحبت کردن و حرفاشو شنیدن اونم درست شب اول ماه مبارک مثل من سر از پا نمی شناختید و پست شب اول ماه رمضونو فقط درباره دوستتون می نوشتید .
خدایا کمکمون کن .
اصلا دوست ندارم اینجا درباره مشایی حرف بزنم و مطلبم هم هیچ ربطی به او نداره که به قول یه بنده خدا این بابا شامل حدیث رفع القلم میشه . بگذریم …
اظهارات شیمون پرز در گفتگو با رادیو صدای آمریکا، منو وادار به توشتن این پست کرد .
برام جالب بود وقتی خوندم این بابا گفته : احمدی نژاد فردی خطرناک، تروریست، صریح اللهجه ترین فرد در نفرت نسبت به اسرائیل، غیرمسئول و خشن است اما با استقبال از سخنان مشایی گفته صهیونیست ها، دوستی ۲۵۰۰ساله با ملت ایران دارند.
این سخنهای همیشگی مسىولان امریکا و اسراییل درباره احمدی نژاد همیشه منو تو فکر میبره .
و اینکه سال دیگه انتخابات چه باید کرد و معیارم برای انتخاب چه باید باشد .
همیشه از اسراییل بدم میومد . بگذریم از مشایی هم از همون زمان شرکت در برنامه ترکیه بدم اومد .
ولی وقتی ادم میبینه دشمنش از یکی متنفره از اون طرف خوشش میاد .
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا