آخرین نوشته‌ها
دیشب بود؛ بعد از اینکه مهمانم رفت و نشسته بودم باخودم فکر میکردم که چرا فلان کار و فلان کار را نکردم تا بیشتر بهمان خوش بگذرد؟ چرا آن غذای فانتزی و جدیدتر را نپختم برایش؟ چرا نرفتم کاهو بخرم و سالاد درست کنم؟ چرا روزمان را گذاشتم عادی بگذرد؟
عادی نبود البته؛ باهم حرف زدیم، عکس دیدیم، نهار خوردیم… ولی میتوانستم بهتر و خاص تر کنم برایش دیروز را، که او برایم خاصش کرد.
ذهنم خسته بودم؟ هیجان زده بودم؟ تجربه نداشتم؟ قدرت تشخیص و فکر در لحظه را نداشتم؟ دلیل هایم را در ذهنم مرور میکردم و به آنی که مدام در ذهنم تکرار میکرد “سی و دو” اهمیتی نمیدادم! آخر ربطی نداشت! ملغمه ای از همه دلایلم بود شاید؛ همه شان باهم.
باز کسی در ذهنم میچرخید و میخواند “سی و دو”؛ مثل پسرکی موذی که مدام اشتباهی که خواهرش کرده و قول داده به مادر نگوید، در گوشش نجوا میکند تا اذیتش کند. انگار قصد رها کردنم را نداشت! قصد کرده بود خودش را ثابتم کند. میخواست محکم خودش را بکوبد در صورتم تا باورش کنم… نمیدانست باورش کرده ام ولی فرار میکنم چون از او، خجالت میکشم
تو نیازی نداری کسی بهت چیزی بده.
میتونی خودت فرصت هات رو بسازی.
اما اول باید بدونی که دنبال چی هستی.
یعقوب را دوست داشتم
صفحه ۲۵۶
من از جمله افرادی بودم که از فسنجون خوششون نمی‌اومد؛ دهن نمیزدم بهش و به نظرم یه غذای بدمزه و زشت می اومد😅
ولی چند سالیه که ازش خوشم اومده و میخورم و حتی دو سه بار هم درستش کردم و کم کم دارم عاشقش میشم😉
گردو سابیده شده رو با یک مقدار آب سرد تو قابلمه میریزم و وقتی آب جوش اومد زیرش رو کم میکنم و میذارم دو ساعت با شعله کم حرارت ببینه. آبش که کم شد، دوباره نیم استکان آب سرد میریزم روش.
🌸 آب سرد باعث میشه گردو زودتر روغن پس بده🌸
مرغ رو هم با پیاز و یک کم نمک و زردچوبه و یک کوچولو دارچین، تو قابلمه جداگانه، میذارم بپزه.
بعد دوساعت که گردو حسابی پخت و روغن داد، رب انار میریزم و یک کم شکر. بسته به میزانی که بخوام شیرین یا ملس یا ترش بشه، هم میزنم و میزان رب و شکر رو تنظیم میکنم. یک کم که باهم جوش خوردن، مرغ ها رو بهشون اضافه میکنم. چند تا آلو خورشتی هم برای کم کردن گرمی گردو داخل خورش میندازم. حدود نیم ساعت صبر میکنم تا مرغ ها خوب با مخلوط گردو و رب انار بپزن و بعد سرو میکنم😀
نمیدونم چرا فسنجون غذای سختیه تو ذهنمون، در صورتیکه خیلی آسونه فقط زمان بره پختش
۱- مترو – ایستگاه شهید بهشتی – ون (توی این شلوغ پلوغی اگه بخواهی منتظر بمونی تا ون بیاد وقتت پریده )- پیاده تا ساختمان اصلی
۲- شبستان اصلی – ناشران عمومی – راهروی یک ، دو ، سه ، چهار و …
۳- وای چقدر تشنمه – آب میخوام – اینجا چرا آب نیست ؟- کاش یه آب معدنی ۳۵۰ تومانی میخریدما !!!
۴- دنبال چند تا کتابهای تازه چاپ شده میگردم و خوشبختانه به راحتی پیداشون میکنم .
زندگی ام برای لبنان –سها بشاره . خاطرات دختر لبنانی که ده سال در زندان خیام اسرائیل اسیر بود – میخرمش
پرنده ها آواز نمیخواندد – رجا شهاده . خاطرات زندگی در رام الله – نمیخرمش چون هنوز چاپ نشده !
هزار خورشید تابان – خالد حسینی . میگن از بادبادک بازش قشنگتره – میخرمش
به خاطر روی عشق – مصطفی محدثی خراسانی – گزیده شعرهای خوانده شده شاعران در کنار رهبر. کلی میگردم دنبالش .سوره مهر که نداره .نشر اثار مقم معظم رهبری کجاست ؟ پیدا نمیکنم – کاش پیداش میکردم و میخریدمش
هزار و سیصد و سمنان – خاطرات سفر سمنان آقا – نیست ! خانم چنین کتابی در کامپیوتر ما وجود نداره – ای بابا . نخریدمش
بی و تن –رضا امیرخانی . خود امیرخانی انتشارات علمی است –دوست دارم کتابش رو بخونم ولی نمیخوام بخرمش ، دوستم میخره ،پس منم ازش میگیرم و میخونمش – نمیخرمش
ایوب بلندی از زبان همسر شهید – این همون شهیدیه که خانمش اومد دانشگاه برامون حرف زد – آخه – میخرمش
فتح خون – شهید اوینی – چاپش تموم شده خانم ،یکماه بعد از نمایشگاه زنگ بزنید انتشارت ،بپرسید – نخرمیدمش
۵- و امروز ۲۲ اردیبهشت روز اخر نمایشگاست .
دوست دارم دوباره برم و بازم کتاب بخرم ، آخه احساس می کنم امروز که تموم بشه وقت کتاب خریدن و کتاب خوندن من برای یکسال تموم شده .
۶- چرا سرانه مطالعه کتاب ما انقدر پائینه ؟
وقتی میرفتیم مدرسه ، هفته معلم که میشد به جنب و جوش می افتادیم تا یه کاری برای معلممون کنیم .
گل بخریم.
کلاسو تزئین کنیم .
یه هدیه براش بخریم .
دست بزنیم . و …
رفتیم دانشگاه .
روز معلم دیگه برامون بی کلاسی بود .
آخه ما دانشجو بودیم نه دانش آموز .
پس ادب متعلم بودن رو هم بی خیال شدیم چون در شان مقام دانشجوییمون نبود که به استاد تبریک بگیم و برای تشکر از زحماتش حداقل یه شاخه گل بهش بدیم .
حالا خودم دارم میشم یه معلم !!!
روز معلم فقط دوست دارم بچه ها بهم بگن :
خانم اجازه ! روزتون مبارک . خسته نباشید
ولی اونا با دست های مهربونشون و خنده های بی کینشون ، بهترین هدیه های دنیا رو به من میدن .
دارم فکر می کنم اگه یه روزی استاد دانشگاه بشم ، برای دانشجوهای من هم تبریک گفتن روز معلم بی کلاسیه ؟؟؟
توی وبلاگ عمره دانشجویی یکی از حکمت های نهج البلاغه درباره تقسیم مردم در علم آموزی را خوندم .
قبلا هم این حکمت رو خونده یا شنیده بودم ولی ایندفعه گروه سوم بیشتر توجهم رو جلب کرد آخه خوصوصیاتشون خیلی به من می خورد .
پیشنهاد میکنم برید و ترجمه منظومش رو اینجا بخونید .خیلی جالبه
آدم توی یه روز از وقتی چشمشو باز میکنه تا شب که دوباره می خواد بخوابه کلی تصویر میبینه . از تصویر های متحرک ادم ها !!! تا تصاویر روی دیوار ها و توی مجله ها و تلویزیون و اینترنت
داشتم توی نت می چرخیدم . توی یکی از سایت های خبری عکسی دیدم از اطلاعیه یک درمانگاه که به احتمال زیاد روی دیوارشان زده بودند با این مضمون :
” خواهر و برادر عزیز
آیا تاکنون فکر کردید که اگر آقا امام زمان ظهور کنند آیا محتویات تلفن همراه ما در صورت ارئه به ایشان باعث شرمساریان نخواهد شد ؟ “
اینجا ببینید
تو نگاه اول این جمله و تذکری که داده بود برام جالب بود . ولی وقتی روش فکر کردم دیدم تذکر درستی نیست .
یعنی امام زمان فقط موقع ظهور ان هم در صورت ارائه شدن موبایل ها به ایشان می فهمند در موبایل های ما چه می گذرد ؟
یعنی همین الان و در این دوران غیبت ایشان از احوال و کارهای ما آگاهی ندارند ؟
یعنی انقدر علم و قدرت و ولایت امام را دست کم گرفتیم؟ تا جایی که یادمه توی کتابهای درسیمون داشتیم امام ولایت مطلقه بر انسانها و بلکه همه موجودات و افریده های خدا دارند . آنوقت ما منتظریم تا ایشون ظهور کنند بعد بفهمند ما داریم چیکار میکنیم ؟
واقعا انقدر ؟؟؟