آخرین نوشته‌ها
صبح جمعه است. اسنپ گرفته‌ام از غرب تهران به قلهک.
سریع آماده شده‌ام و فراموش کردم کتابم را داخل کیفم بگذارم. موبایل هم کمتر از ده درصد شارژ دارد و باید تا برگشت نگهش دارم.
برای من که در مسیرها یا کتاب می‌خوانم یا مشغول موبایل میشوم، نبود هر دو با هم سخت است، آن هم برای مسیری نسبتاً طولانی.
نگاهم
را به خانه‌های کنار اتوبان میدوزم تا حوصله‌ام سر نرود. ناخوداگاه دنبال
پتو و فرش شسته شده بر بام‌ها هستم. تصویری نوستالژیک از اسفند. باید ب
ذهنم یاد بدهم خانه‌ها دیگر ویلایی نیست و کمتر کسی می‌تواند و “می‌خواهد”
در خانه فرش و پتو بشوید؛ نباید دنبالشان بگردد، آن هم روی خانه‌های برِ
اتوبان همت و صدر.
گلدان‌های روی بالکن‌ها نظرم را جلب می‌کنند؛
گلدان‌های رنگ و وارنگ که خیلی‌هایشان خالی است و خشک شده. با خودم می‌گویم
یادم باشد هفته آخر اسفند، سه گلدان سبز و سفید و قرمزی که “پتوسک”هایم را
درونشان کاشتم، توی ایوان بگذارم؛ ریحان و شاهی هم بکارم. شاید امسال موفق
شوم به نتیجه برسم، پارسال که نتوانستم و خراب شدند.
به رانندگی راننده
توجه میکنم و به تمیز بودن و نبودن ماشینش تا نمره‌ام، منصفانه باشد. چند
بار سبقت خطرناک می‌گیرد. بین خطوط هم حرکت نمی‌کند. اما ماشینش تمیز است و
مرتب. همان ابتدا خواهش کردم گوشی‌ام را به شارژ ماشینش بزند و محترمانه
قبول کرد؛ ولی خیلی بد رانندگی می‌کند. چهار از پنج باید بدهم.
به پل
طبیعت میرسیم. سعی میکنم تمام آدم‌های روی پل را در چند ثانیه‌ای که فرصت
دارم تا ماشین از زیر پل عبور کند، از نظر بگذرانم و نگاهشان کنم. نگاهم
روی زوج جوانی که به نرده‌های پل تکیه داده‌اند و حرف می‌زنند، قفل
می‌شود…
به طرح درس فردایم فکر میکنم. به کارهایی که قول داده‌ام
انجام بدهم ولی فرصت نکردم و بدقول شده‌ام. به همه چیز فکر میکنم تا فرار
کنم از فکر به جایی که دارم میروم؛ فکر به مصیبتی که برای دوستم افتاده و
دو روز است همراهی‌ام می‌کند؛ فکر به اینکه چه باید بگویم و چه باید بکنم
وقتی محیا را دیدم …
بگذریم. نمیدانم چرا به اینجا رسیدم. اصلا
نمی‌خواستم این پست درباره فوت مادر دوستم باشد؛ میخواستم درباره سه ربعی
بدون موبایل و کتاب بنویسم و کارهایی که کردم، ولی نشد؛ نتوانستم. ذهن که
مدام روی موضوعی باشد، ناخودآگاه و مستقیم و غیرمستقیم به همان سمت میرود،
حتی اگر نخواهی.
لطف میکنید برای مادر جوان دوستم فاتحه‌ای بخوانید و برای صبر دخترش، دعا کنید
نوشته‌های مرتبط
وای بر آن روزی که چیزی، حتی عشق، عادتمان شود.
عادت، همه‌چیز را ویران می‌کند از جمله عظمت دوست داشتن را، تفکر خلاق را، عاطفه جوشان را…
عاشق کم است، سخن عاشقانه فراوان.
روزگاری است چه بد، که دیگر کلامِ عاشقانه، دلیلِ عشق نیست؛ و آوازِ عاشقانه خواندن، دلیلِ عاشق بودن
نادر ابراهیمی – یک عاشقانه آرام
نوشته‌های مرتبط
من از جمله افرادی بودم که از فسنجون خوششون نمی‌اومد؛ دهن نمیزدم بهش و به نظرم یه غذای بدمزه و زشت می اومد😅
ولی چند سالیه که ازش خوشم اومده و میخورم و حتی دو سه بار هم درستش کردم و کم کم دارم عاشقش میشم😉
گردو سابیده شده رو با یک مقدار آب سرد تو قابلمه میریزم و وقتی آب جوش اومد زیرش رو کم میکنم و میذارم دو ساعت با شعله کم حرارت ببینه. آبش که کم شد، دوباره نیم استکان آب سرد میریزم روش.
🌸 آب سرد باعث میشه گردو زودتر روغن پس بده🌸
مرغ رو هم با پیاز و یک کم نمک و زردچوبه و یک کوچولو دارچین، تو قابلمه جداگانه، میذارم بپزه.
بعد دوساعت که گردو حسابی پخت و روغن داد، رب انار میریزم و یک کم شکر. بسته به میزانی که بخوام شیرین یا ملس یا ترش بشه، هم میزنم و میزان رب و شکر رو تنظیم میکنم. یک کم که باهم جوش خوردن، مرغ ها رو بهشون اضافه میکنم. چند تا آلو خورشتی هم برای کم کردن گرمی گردو داخل خورش میندازم. حدود نیم ساعت صبر میکنم تا مرغ ها خوب با مخلوط گردو و رب انار بپزن و بعد سرو میکنم😀
نمیدونم چرا فسنجون غذای سختیه تو ذهنمون، در صورتیکه خیلی آسونه فقط زمان بره پختش
نوشته‌های مرتبط
لحظه‌ی شروع و آغاز هرکاری، شاید مهم‌ترین و اصلی‌ترین ارکان آن مسأله باشد و همیشه سعی می‌شود بهترین برنامه‌ریزی‌ها را برای شروع کارها و پروژه‌ها داشته باشند. مثل افتتاحیه‌ی جشنواره‌ها و نمایشگاه‌ها
چند هفته‌ایست به فکر نوشتن اولین پست این وبلاگ هستم، پستی که اعلام کننده‌ی شروع به‌کار این وبلاگ و ادامه‌ی نوشتن‌های من در اینجا باشد؛ اما چیز خاصی که راضی‌ام کند برای نوشتن، به ذهنم نمی‌آمد؛ تا الان.
در صحن آزادی حرم “آقا امام رضا” علیه السلام نشسته‌ام. تمام صحن تزئین شده است و مشهد منتظر میلاد است.
شب جمعه است و زیارتی امام حسین علیه السلام
به نظرم رسید، این زمان و موقعیت بهترین است برای نوشتن اولین پست “وادی”؛ اینجا، در جوار امام رئوف
می‌نویسم و شب میلادشان ان‌شالله وبلاگ را آغاز میکنم.
امیدوارم آینده‌ی این وبلاگ و نویسنده‌اش ختم به‌خیر گردد.
باشد که رستگار شویم.
صلی‌الله‌علیک‌یا‌ابا‌عبدالله‌الحسین
نوشته‌های مرتبط
خیلی هم عالی!!
به سلامتی ان شاأ الله
متشکر
مبارکه
ان شاء الله چرخش برات بچرخه:دی
منتظر پست‌های بعدی وادی هستیم…
ممنون محدثه جان
مبارک باشه 🙂
وبلاگ خوبی داری، به وبلاگ منم سر بزن :دی
ممنون آرام جان
حتماً 🙂
در جوار حضرتش دعا گو بودم
مبارک باشه این میلاد واین سایت جدید
کاتب باشی
ممنون
عید شما هم مبارک باشد
#شام 🙂
🙂
یا الله.
ان شاءلله این شروع ِ زیبا، روند ِ خوبی رو هم در پی داشته باشه.
تبریک من رو هم پذیرا باش راحیل جان
ممنون نجمه جان
من دیگه راحیل نیستم‌ها
مبارکه فاطمه جان. بالاخره از آب و گل دراومد. حالا دیگه مونده کار سختش؛ نوشتن 🙂
ممنون کوثر جان
بله. دعا کنید براش
ان شاء الله در وادی ِ حیرت قلم بزنید/حیرت ِ سبز؛ نه حیرت ِ سیاه که حیرت ِ سبز از دانستن می‌آید و حیرت ِ سیاه از ندانستن
ممنون
ان‌شالله
البته دقیقاً نفهمیدم منظور جمله‌تان را
سلام
یه عالمه تبریک
هم میلاد آسمان هشتم
هم افتتاح وادی
انشاالله به برکت حضرت شمس الشموش وادی برات پر از بهترین ها باشه
سلام راضیه جان
ممنون عید تو هم مبارک
بابت تبریک هم ممنون
البته اولین نظر “وادی” به اسم خودت ثبت شده 😉
به به .. پس وادی وادی که می گفتی این بود:)
زیارتتم قبول
رستگار باشی
بله همین بود 🙂
ممنون زهرا جان
سلام سید!
بابا وادی
بابا پولدار
بابا آی آر
بابا مطهری:دی
بابا عیدت مباررکککککککککککک
بابا سایتت مبارکککککککککککک
ممنونم ساقی جان 🙂
ان شاالله شروع خوبی برای یک کار موثر باشد.
موفق باشید
ان‌شالله
ممنون
قدم نو رسیده مبارک!
متشکر
مبارکه … ان شالله بتونی از این طریق گامی در جهت اشاعه فرهنگ رضوی و علوی برداری …در ضمن تگ شام رو جدی بگیر:))
ممنون
ان‌شالله
دعا بفرمائید
سلام
بسیار بسیار عالی است
تبریک میگم
انشاءالله بهترین مطالب و کلام ها رو در وادی پر مهرتون ببینیم خانووم
یا علی
متشکرم
ان شالله
خانوم یا ؟
بسم الله…
به میمنت و مبارکی
لباس ِ نو مبارک
ممنون فاطمه جان
سلام.
مبارک‌تان باد این خانه جدید.
لینک‌تان را هم تصحیح کردم.
سلام علیکم
ممنون و متشکر
مبارک باشه
انشاالله هی بنویسی و هی بخونیم
ممنون سایه جان
ان‌شالله
تبریک. ان شاءالله خود آقا یاریت کنن..:)
ممنون مینو جان. ان شالله
دیدم همه تبریک گفتن گفتم من که خااااص…جای تبریک پیشنهاد بدم :دی
خو راجع به این روزنوشت اینام یه جا بذارید بشه نظر داد
این روز نوشتتون الان چه مفهموی داشت مثلا…مگه جهت قبله رو فرش تعیین میکنه که فرشای جلو و عقب ۳۰ درجه اختلاف درجه دارن؟!
نقش ستونهارو هم که اصن نفمیدم چی بود تو این داستان
ممنون شکوفه از پیشنهاد، ولی امکان درج نظر برای همه‌ی قسمت ها وجود داره. قسمت ادامه را که کلیک کنی در هر بخش، صفحه جداگانه باز میشه و میتونی نظر بذاری. مثلاً این صفحه http://vaadi.ir/1389/07/28/113/#more-113
فکر میکنم کامل متن را نخواندی که منظور من را متوجه نشدی
اگر کامل نخوندی، بعد از کامل خوندن باز اگه سوالی پیش آمد بگو
اها یسک
یه پیشنهاد دیگه ای هم بود
گفتمش…به اونم رسیدگی کنید لطفاااااااا
میسی
…تبریک میگم فاطمه
انشاءالله از نوشتن توش خسته نشی.
دعا کن برای من هم سروسامون بگیره!
ممنون لیلا جانم
ان‌شالله
شما قصد به روز کردن بلاگتون را ندارید؟؟؟
چرا. ان‌شالله. فرصت نداشته‌ام متاسفانه برای نوشتن
سلام علیکم. منزل نو مبارک!
و علیکم السلام . متشکر و ممنون
سلام راحیل جان
خیلی مبارک باشههههه وبلاگ جدید
حسین سلیمانی طراحی کرده این وبلاگ جدیدت رو ؟ قالبش خیلی قشنگه
سلام. ممنون
نه. کار ایشان نیست.
سلام مارکوپولو!
(;
امیدوارم در این “وادی” هم خوش بدرخشی…
سلام رها جان
ممنونم.
فعلا در تفکر گزارش‌نویسی هستم تا به فرمان شما لبیک گویم 🙂
سلام ، ان شاءاللـه با عنایت خاصه حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا (سلام اللـه علیها) در راه کسب معرفت و ارتقاء مراتب انسانی و سیر کمالی استوار قدم بردارید و به کمال آفرینش مورد رضای حق برسید. اِن شاء اللـه
زیر سایه امام زمان عجل اللـه تعالی فرچه الشریف موفق باشید.