آخرین نوشته‌ها
گاهی اوقات از عینکی بودنم خوشحال میشوم؛ از اینکه بدون عینک، “دور” را مبهم میبینم. از اینکه وسط روضه، بین گریه های مجلس، وقتی روضه خوان می‌خواند “ای اهل حرم میر و علمدار نیامد” سرم را که بالا می‌آورم بدن‌های سیاه پوش و نور سبز خیمه را تار میبینم و می‌توانم تجسم کنم جایی دیگرم؛ جایی به دوری و نزدیکی هزار و سیصد و هفتاد و نه سال قبل.
نشسته‌ام گوشه‌ای از خیمه های برپا شده در صحرای طف؛ آنقدر محرم نیستم که واضح ببینم. حرکات و رفتن و آمدن زنهای خیمه برایم تار است. فقط صدای گریه دخترکان و زنان را میشنوم. مینشینم گوشه‌ای و آرام زمزمه میکنم “سقای دشت کربلا ابالفضل، دستش شده از تن جدا ابالفضل” زمزمه میکنم و آرام اشک میریزم.
صدای گریه ها و مویه ها بیشتر میشود؛ کودکی از گریه زنان ترسیده و جیغ میکشد؛ دخترکی با وحشت میدود و کمی جلوتر با صورت بر زمین میخورد؛ خاک بلند میشود. چشمانم تارتر میبیند. صدای بلندی می آید و روبرویم علم بلند خیمه ای بر زمین می افتد؛ شیون زنان بلندتر میشود.
بویی می آید؛ بوی پارچه ی سوخته. سرم را میچرخانم تا ببینم چیست که میسوزد؛ خیمه ها، خیمه ها … آتش است که شعله میکشد؛ دود است که به آسمان میرود و خاک است که با دویدن زنان و کودکان به هوا بلند میشود. کف دستانم را ناخودآگاه به دوطرف صورت میکوبم. نمیدانم باید چه کنم. کودکی میدود و گوشه آتش گرفته پیرهنش، شعله ورتر میشود. آن یکی پاهای برهنه اش به روی خارهای بیابان میرود. دیگری از گوشش خون میچکد. چشمان تارم دسته ای مرد قرمزپوش مشعل بدست میبیند. قلبم محکم میکوبد؛ دیگر طاقت نمیکنم. عینکم را بر چشم میگذارم؛ میگذارم تا همه چیز “عادی” شود؛ تا بیایم به سال هزار و چهارصد و چهل، زیر خیمه عزا. کودکی در کنارم آرام در آغوش مادرش خوابیده. مادر سینه میزند و آرام اشک میریزد و با مداح تکرار میکند “صحرای دشت کربلا ابالفضل، دستش شده از تن جدا ابالفضل
نوشته‌های مرتبط
تو نیازی نداری کسی بهت چیزی بده.
میتونی خودت فرصت هات رو بسازی.
اما اول باید بدونی که دنبال چی هستی.
یعقوب را دوست داشتم
صفحه ۲۵۶
نوشته‌های مرتبط
من از جمله افرادی بودم که از فسنجون خوششون نمی‌اومد؛ دهن نمیزدم بهش و به نظرم یه غذای بدمزه و زشت می اومد😅
ولی چند سالیه که ازش خوشم اومده و میخورم و حتی دو سه بار هم درستش کردم و کم کم دارم عاشقش میشم😉
گردو سابیده شده رو با یک مقدار آب سرد تو قابلمه میریزم و وقتی آب جوش اومد زیرش رو کم میکنم و میذارم دو ساعت با شعله کم حرارت ببینه. آبش که کم شد، دوباره نیم استکان آب سرد میریزم روش.
🌸 آب سرد باعث میشه گردو زودتر روغن پس بده🌸
مرغ رو هم با پیاز و یک کم نمک و زردچوبه و یک کوچولو دارچین، تو قابلمه جداگانه، میذارم بپزه.
بعد دوساعت که گردو حسابی پخت و روغن داد، رب انار میریزم و یک کم شکر. بسته به میزانی که بخوام شیرین یا ملس یا ترش بشه، هم میزنم و میزان رب و شکر رو تنظیم میکنم. یک کم که باهم جوش خوردن، مرغ ها رو بهشون اضافه میکنم. چند تا آلو خورشتی هم برای کم کردن گرمی گردو داخل خورش میندازم. حدود نیم ساعت صبر میکنم تا مرغ ها خوب با مخلوط گردو و رب انار بپزن و بعد سرو میکنم😀
نمیدونم چرا فسنجون غذای سختیه تو ذهنمون، در صورتیکه خیلی آسونه فقط زمان بره پختش
نوشته‌های مرتبط
همیشه از خداحافظی آخر سفر بدم میاد. هروقت مسافرت میرم -مخصوصا مسافرت‌های گروهی و کاروانی-، به روزهای آخر که می‌رسم و یاد لحظه‌های آخر و جدائی از همسفران که می‌افتم، دلم می‌گیره و دوست دارم زمان دیرتر بگذره. خداحافظی آخر، نقطه پایانی سفره و بعد از آن، سفر دیگه ادامه‌ای نداره؛ جدا شدن از دوستان و آدم‌هایی که چند روزی همه ساعات و لحظه‌ها باهاشون بودی و رفتین و چرخیدین، سخته و دلگیر؛ ولی ناگزیری از سپری کردن این لحظه‌ها مثل همه ناگزیرهای سخت و تلخ دیگر زندگی.
علت دیگه این دلگیری شاید و حتما برای اینه که میدونی دوباره زندگی عادی شروع میشه، دوباره باید برگردی به همان روزها و ساعات؛ به صبح سرکار رفتن و عصر به خانه برگشتن؛ به نت‌گردی معتادانه؛ به همان خیابان‌های شلوغ طهران و … و دلت تنگ شود برای صدای مدیر کاروان که اعلام میکند راس ساعت فلان همه جمع شوند در لابی برای رفتن به زیارت، دلت تنگ شود برای رستوران فندق و کنار دوستان غذا خوردن و صحبت کردن، برای هر روز پرتغال و سیب خوردن؛ برای گرمای کلافه کننده عراق؛ برای آب معدنی‌های خنکی که بعد از سوار شدن به اتوبوس، حکم “شراباً طهورا” را داشت؛ و برای حرم مولا و ایوان طلایش، برای ناودان طلایش که تو را یاد مکه و خانه خدا می‌انداخت، برای بین‌الحرمین، برای گلدسته‌ها وگنبد متفاوت حرم سقا، برای میدان مشک، برای پرچم قرمز افراشته بر گنبد، برای کبوتران، … برای ع ش ق، برای حرم مسقف‌ش، برای لرزش پاهایت، برای خیره ماندن‌ها به ضریح شش گوشه‌اش، برای سر بلند کردن زیر قبه و دعا کردن، برای بغض در گلویت … برای گرمی چشم‌هایت … برای ناحیه مقدسه خواندنت …
برگشته‌ایم به خانه ولی با بغضی در گلو و دلی جامانده
نقل کرده بودم «سفری که تا ابد در سوگ‌مان خواهد نشاند» به سوگ نشسته‌ایم با دلی خون‌بارتر …
می‌گویند «زائر کربلا، تا چهل روز، هم‌چنان زائر حساب میشود و دعایش مستجاب»
برایمان دعا کنید زائران حرم ارباب { + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + }
نوشته‌های مرتبط
خیلی قشنگ نوشتین
من تاحالا قسمت نشده برم اما این حس رو تجربه کردم
ایشالا به امید سفر بعدی دلتنگی این لحظه ها کمتر شه
شما که هنوز زائرین دعا یادتون نره
ان‌شالله به زودی زود قسمت شما بشود این سفر … بروید و سرزمین عشق را حس کنید
سلام
می‌گویند «زائر کربلا، تا چهل روز، هم‌چنان زائر حساب میشود و دعایش مستجاب»
برایمان دعا کنید زائران حرم ارباب…
ارادت
می‌گویند «زائر کربلا، تا چهل روز، هم‌چنان زائر حساب میشود و دعایش مستجاب»…
چقدر با این گریه کردم فاطمه..تو هم دلهای خسته مار و دعا کن بانوی ِ اینهمه خوبی!
حتما سامیدخت عزیز
چقدر دلمان تنگ است …
دعای شما را هم چشم براهیم
دل تنگی ادامه دارد تا سفر دوم ان شالله … آنجاست که تازه آرام میشوی و میفهمی که کجا آمده بودی در سفر قبلت
مستی ست
دلمان عجیب تنگ شد….
حتی برای شر شر عرق کردن ها !!!!!
حتی برای صدای رئیس کاروان …..
چه رسد به نگاه های طلایی به شش گوشه و قصر امام ها .
کاش در باقی ۹۰ یک بار دیگر همسفر باشیم
سلام خانم
ان شالله ان شالله به زودی با پسر گلت قسمت بشه و بری
سلام بر زائر دوست
دعا می کنم خدای مهربان هر چهل روز یک بار یک سفر کربلا نصیبتان کند.
آنوقت این شمایید که باید برای دل جا مانده ما دعا کنید.
سلام علیکم
ان شالله به زودی زود روزهایی میرسه که برای رفتن به کربلا دیگه نه به ویزا و پاسپورت احتیاجی باشه و نه به هواپیما و ماشین و پول
ما به امید نفس کشیدن در حکومت مهدوی، زنده ایم.
زیبا بود .
وداع همیشه تلخ هست ان هم وداع با سر زمین اهل بیت بسیار تلخ تر
با تشکر
زیارت قبول.
دوستی داشتیم که هیچ وقت زیارت وداع نمیخواند. هیچ وقت خداحافظی نمیکرد. تا هیچ وقت نرود که باز بخواهد برگردد..
متشکرم؛ ان شالله
من زیارت وداع را میخونم، چون به نظرم زیارت وداع خوندن مثل اینه که رفتی خونه یکی مهمونی، از در داری میای بیرون، میگی خدافظ دوباره خدمت میرسیم. تعارف هم میکنی که شما هم تشریف بیارید خونه ی ما
تو خود وداع نامه هم اکثرا آمده که این زیارت را زیارت آخر من قرار نده. یعنی خدافظی میکنم که دوباره برگردم
سلام، زائر نی نوا…
التماس دعا
خدایا این دلهای بهاری را به امانت نزد خود نگه دار که حرفها دارند پنهانی باحضرتت…
علیکم السلام
زائر حسین، بیدل برمیگردد
…
از پشت نقابمان عیان کن مارا
آئیــنه عبــرت جهــان کن ما را
آقا همــه ادعای یـــاری داریم
این جمعه بیا و امتحان کن ما را
این طالب بدم المقتول بکربلا ؟؟؟
با تشکر
زیارت قبول کربلایی…
نمیدونم زیارتم قبوله یا نه … ما سلام دادیم بهشان، جواب سلام هم که واجب
ان شالله که مهمان خوبی بوده باشیم
سلام
به قول شاعر : لب جوی نشین و گذر عمر بین.
این قافله عمر عجب می گذرد.
مخصوصا زمانی که انسان نیاز داره تا بیشتر استفاده کنه
ما رو هم از دعاتون محروم نکنین .
به سید هم سلام برسونید
با تشکر
علیکم السلام
هرچه بیشتر از این روزها فاصله بگیریم، بیشتر میفهمیم کجا بودیم و تموم شده و وای به حال روزی که فراموش کنیم کجا بودیم و برامون عادی و پاک بشه
سلامت باشید و التماس دعا
🙁
دلم کربلااااااااااااااااا می خاد خو
ان شالله به زودی دوباره قسمتت میشه خانم
فقط ایندفعه دیگه جون هرکی دوست داری، کمتر فیلم بگیر 😐
یکدونه پشمک هم برا من بخر 🙁
سلام
پست ها و تصاویر از این سفر آتشی است دوباره بر جانمان
و التیام نمی یابد با زیارتی مجدد.
انشاء الله دوباره قسمت و روزی شود.
نسئلک الدعا
شما هم با ما همسفر بودید؟
ئه !
خانمید شما یا آقا؟
سلامـ
زیاراتـــ قبول
شاکرمـ از اینکه کربلا نرفته از دنیا نمیرمـ
و شاکرمـ بابتــــ اینکه وجود همسفرانی خوبــــ ، باعث شد تا درک بهتری از سفر داشته باشیمـ
لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِیدَنَّکُمْ
در حریم قدس رضوی دعاگوی شما و خانواده محترم هستم .
موید باشید
از اینجا رد می شدم، دیدم که سوالی پیش آمد زیر نظر بنده …
بازگوی خاطرات و یادآور آن دوران شدید و باز ممنون.
و اما جواب سوال:
از اسم و رسمم پیدا ست که خانم نیستم.
و بله، همسفرتان بودم با نازبانو …!
و سوالی که بر من پیش آمد، چگونه است که لینک وبلاگ بنده را دارید در انتهای متن ولی نمی دانستید که ماهم بوده ایم همراه!!؟
به هر حال انشاء الله قسمت شود مجدد، قبل از پایان ۹۰
ان‌شالله .. به زودی زود
مثل آقای نخلی و دژاکام که این روزها آنجا هستند …
از حواس‌پرتی‌ام بوده مسلماً 🙂 و گیجی!
متاسفانه همسرتان را هم نمی‌شناسم … یکی از نواقص سفر شاید این بود که همه دوستان را به هم معرفی نکرد. البته شاید فضا و موقعیت خیلی مناسبی هم نبود آن سفر و لحظاتش
التماس دعا
سلام, زیارت قبول.
سلام علیکم
ان شالله / ممنون
سلام
زیارتتون قبول….
خوش به سعادتتون….
ایشالله مجدد قسمتتون بشه….
علیکم السلام
ممنون
ان شالله به زودی قسمت شما بشود زیارت “آقا”
به سوگ نشسته ایم ……
.
.
این سفر با وجود هم سفرهایی مثل ِ شما از خوب فراتر بود
زیارت قبول فاطمه عزیز
زیارت شما هم قبول خانم
سلام
برای خداحافظی از حرم ها هم دلمان تنگ میشود.اشک هنگام خداحافظی یه چیز دیگه است که با هیچ اشکی نمیشه عوضش کرد.
انشاالله مکرر زیارت وداع نصیبتون بشه
التماس دعا
سلام
ان‌شالله
از همه زحمت‌هایی که در این سفر برایمون کشیدید هم ممنون
اجرتان با میزبانان این سفر
سلام
زیارت قبول
آدم تا زمانی که کربلا نرفته نمی دونه چه جای عاشقانه ایه، انصافا بعد از سفر مثل مجنون دلباخته ی اونجا میشه…
حالا که تا چهل روز مستجاب الدعوه هستین برا همه ی بچه هایی که نظر دادن و ندادن دعا کنید.
سلام علیکم
شما هم برای ما دعا کنید ماه مبارک هم که شروع شده
می‌گویند «زائر کربلا، تا چهل روز، هم‌چنان زائر حساب میشود و دعایش مستجاب»…
میشه دعامون کنی؟؟؟؟
پس مهدی قزلی با کاروان شما بوده؟؟؟؟؟ چ جالب!
همین الان دوباره برات دعا کردم.
به آن حدیثی امید دارم دعاهای مردم در حق همدیگه مستجاب میشه، پس دعامون کن خانم
بله ایشون و خانم‌شان با ما همسفر بودن. چطور؟
سلام
مهدی غزلی کی هست؟
علیکم‌السلام
آقای مهدی قزلی، سردبیر همشهری آیه هستند
و نویسنده وبلاگ مجال
نمیدونم چرا از وقتی این عکس رو دیدم همش حس میکنم این روسری شیری رنگه شمایی!!!!!!!!!!
http://hajj.ir/hadjwebui/ImageGallery/ImageNews/image_2011723933198904.jpg
درسته حسم؟
نه من نیستم
الحمدلله! من در عکس‌هایی که سایت حج منتشر کرده، نیستم
چقدر زننده!
این جماعت کثیر پشت کرده اند به حرم امامشان(!) که عکس یادگاری بگیرند!
به نظر شما بی‌احترامی شده؟
شما وقتی زیارت میرید، اصلا پشت به ضریح و حرم نمی‌شوید یعنی؟
اینکه شخصی به قصد بی‌احترامی و توهین به حرم پشت کنید، فرق دارد؛ برادر یا خواهر گرامی
زیارات قبول
اللهم ارزقنی زیارت الحسین علیه السلام فی یوم عرفه (فی عامی هذا که نشد ولی از سال بعد بشه ام شا الله)