آخرین نوشته‌ها
بابا برایم سوغات آورده بودند؛ از مدینه
بچه‌های کلاسِ حفظ قرآنِ مدرسه، همه‌شان یکی یکدانه داشتند؛ از کجا آورده بودند، یادم نیست، فقط یادم است در ایران پیدا نمیشد. من ولی عاشقش شده بودم.
عاشق قطع‌ش، خط‌ش، حاشیه‌هایش، رنگش
بابا که می‌خواستند بروند عمره، مشخصاتش را برایشان گفتم. “این اندازه است بابا؛ جلدش فلان رنگ است؛ کاغذهایش نرم است؛ دکه‌ی روبروی بقیع حتما دارد و …” اینترنت نبود و فقط خصوصیاتش را برای بابا گفتم و بعد از چند هفته قرآن عزیزم، در دستم بود.
محبوبه که کلاس حفظ برایمان گذاشت، با قرانم، “مریم” را حفظ کردم. در حاشیه‌هایش گاهی نکاتی می‌نوشتم. شب‌های قدر بر سرم می‌گرفتم. دو بار با خودم به مدینه برگشت؛ مشهد رفت؛ سوریه رفت؛ کربلا و نجف و سامرا رفت. شمال و یزد و اصفهان و کیش رفت. همیشه با من بود.
شب‌های قدرِ رمضانِ هشتاد و نه آخرین سفرم با “او” شد.
شبِ بیست و سه رمضان، در یک متری ضریحِ ارباب، دادم به دستِ دخترِ عربی تا قرآن به سر بگیرد و مشغول دعا شدم تا دختر، اعمالش تمام شود. چند دقیقه‌ای که گذشت، برگشتم و دیدم نیست… دختر نبود؛ رفته بود و “او” را، قرآن عزیزم را، با خودش برده بود. حتما فکر کرده بود یکی از قران‌های حرم است و با خود برده بود. یخ کردم. سرم را می‌چرخاندم شاید پیدایش کنم. ولی مگر در بین آن حجمِ زیاد از خانم‌های چادرعربی به سر، می‌توانستم پیدایش کنم؟ مستأصل و نگران به سمت نزدیکترین محل ادعیه و قران‌ها رفتم؛ نبود. قفسه‌ی بعدی، نبود. قفسه‌ی دورتر، نبود. قفسه‌های صحن، نبود؛ نبود و نبود.
انگار تکه‌ای از من جدا شده بود.
حتما هرکس مرا دیده بود فکر کرده بود اشک‌های سرازیر از چشمانم، بخاطر توبه و انابه به درگاه خداست. ولی من، برای از دست دادنِ قرآنم گریه میکردم. قرآنی که مثل یک دفتر خاطرات، سال‌ها با من بود، همه‌جا.
ده سال از آن رمضان می‌گذرد. تا سال‌ها هروقت به کربلا می‌رفتم، همچنان قفسه‌های قرآن حرم را، به امید یافتن قرآنم می‌گشتم. رو به ضریح میکردم و میگفتم “قرآنم را پَس نمی‌دهید؟”
بعدها فهمیدم گم‌شدنِ قرآنم در شب قدر، شاید یکی از بزرگترین درس‌های زندگی‌ام بود؛ دل نبستن؛ وابسته نشدن و کَندن.
اما هنوز به این فکر میکردم که سرنوشت “او” چه شد؟ دست چه کسانی افتاد؟ تا چند سال در حرم ماند؟ پلاسیده شد؟ رنگِ جلدش رفت؟ حاشیه‌نویسی‌هایم چه؟ وقتی کسی “او” را گرفته تا بخواند، حاشیه‌های من را هم خوانده؟ صفحه‌ی اولش که اسمم را نوشته بودم، دیده؟ چند بار در حرم “سیده فاطمه مطهری” از زبانِ زائری که صفحه‌ی اول قرآنم را دیده، برده شده؟
نوشته‌های مرتبط
ترکیب سفر، تصویر و تاریخ برای من ترکیب جذابیه. حالا اگه کتاب سفرنامه‌‌ی مصور به یک سرزمین قدیمی و تاریخی باشه قطعا کتاب جذاب و هیجان‌انگیزی میشه.
اکثر ما از فلسطین خیلی شنیدیم، اونقدر که بعضی‌ها زده شدیم (مثل اونایی که تا اسم سرزمین مقدس رو، روی عکس این پست دیدن، دستشون رو گذاشتن رو صفحه موبایلشون و دادن بالا) ولی اطلاعات‌مون یا ناقصه یا فقط یک مفهوم کلی رو شنیدیم.
قدس و سرزمین‌های اطرافش، جدای از بحث مقاومت، بخاطر قدمت و تاریخی بودنش یکی از جذاب‌ترین و پرکشش‌ترین مکان‌های دنیاست. خودِ خودِ تاریخ که ماها فعلا ازش محرومیم.
نویسنده‌ی کتاب، یک هنرمند نقاشه که کمیک‌هاش معروفه؛ همسرش تو سازمان پزشکان بدون مرز کار میکنه و بخاطر کار همسرش در قدس و غزه، یکسال در قدس زندگی میکنند. مردِ خانواده هم تو این یکسال علاوه بر بچه‌داری و طراحی و وبلاگ‌نویسی، خاطراتش رو نقاشی میکنه و بصورت کمیک منتشر میکنه.
آقای “دولیل” اصالتا کانادایی‌ه و ساکن فرانسه؛ می‌تونیم روایت‌هاش رو به عنوان یک بی‌طرف بخونیم. کتاب اطلاعات جزئی خیلی زیادی درباره فلسطینی‌ها، اسراییلی‌ها، مناسبت‌های یهودی، شهرهای فلسطین، فرقه‌های مختلف و … به مخاطب میده و چون اطلاعات همراه کمیک و نقاشی شده و بعضی جاها هم طناز بودن نویسنده وسط میاد، کتاب حتی برای اونایی که تصویر پست رو دیدن و اسکرول کردن هم، جذابه.
البته خیلی از اطلاعات تاریخی از منظر و دیدگاه صهیونیستی بیان شده. بخاطر همین نمیشه از مطالب کتاب به عنوان منبع و برای استناد استفاده کرد.
کتاب رو نشر #اطراف منتشر کرده؛ به قیمت پنجاه و چهار هزار تومان
پ‌ن: اگه صفحه #گودریدز کتاب رو نگاه کنید، اکثر کاربرهای اسرائیلی به کتاب یک ستاره دادن، با اینکه خاطرات یک هنرمند کانادایی بی‌طرفه؛ بله، آش همین‌قدر شوره که حتی کفه‌ی سنگینِ نوشته‌های یک آدم بی‌طرف که سعی میکنه میانه‌رو باشه، مشخص میشه.
نوشته‌های مرتبط
پیشانی ام را بوسه زد در خواب، هندویی
شاید از آن ساعت طلسمم کرده جادویی
شاید از آن پس بود که با حسرت از دستم
هر روز سیبی سرخ می افتاد در جویی
از کودکی دیوانه بودم، مادرم می گفت:
از شانه ام هر روز می چیده است شب بویی
نام تو را می کَند روی میزها هر وقت
در دست آن دیوانه می افتاد چاقویی
بیچاره آهویی که صید پنجه ی شیری است
بیچاره تر شیری که صید چشم آهویی
اکنون ز تو با ناامیدی چشم می پوشم
اکنون ز من با بی وفایی دست می شویی
آیینه خیلی هم نباید راستگو باشد
من مایه ی رنج تو هستم، راست می گویی
نوشته‌های مرتبط
“دخترم، نور دیده‌ام، روشنی بصرم”
می‌دانید این چند روز، چندبار، این چند کلمه را با خودم تکرار کرده‌ام بابا؟
هرازگاهی نامه می‌نوشتید برایم و این روزها، یکی از شیرین‌ترین و اشک‌ریزترین لحظاتم، وقت‌هایی بود که نامه‌های شما را دوباره خواندم.
بابا؛ شما هیچ‌وقت هیچ‌چیز را تحمیل نمی‌کردی. هیچ‌وقت اجبار نمی‌کردی.
هرآنچه را در تربیت‌مان لازم بود، می‌گفتی یا مکتوب برایمان می‌نوشتی، بعدِ آن، ما بودیم و گوش دادن به حرف‌هایتان یا پشت گوش انداختن‌شان.
یادم نیست حتی یکبار هم بهمان گفته باشی “نماز خوندی یا نه؟” خودت نماز می‌خواندی و ما با اشتیاق پشتتان قامت می‌بستیم. گاهی هم حوصله جماعت خواندن نداشتیم و خودمان می‌خواندیم.
در نوع تربیتِ شما، اجبار جایی نداشت. تشویق بود و الگو بودن خودتان و لبخند و مهربانی‌تان. آنقدر که گاهی در همین محیط مجازی می‌خواندم کسی از تربیت سختگیرانه‌ی والدین مذهبی‌اش شاکی است تعجب میکردم. گاهی میخواستم برایشان بنویسم “پدر من که روحانی و درسِ دین خوانده است، هیچ‌وقت اینطور نبود. اینها را به دین نچسبانید” ولی نمی‌دانم چرا هیچ‌وقت ننوشتم! …
نوشته‌های مرتبط
ممنون‌تان می‌شوم اگر نماز شب اول قبر بخوانید برای پدرم
“سیدحسین ابن سیدعلی
نوشته‌های مرتبط
بادمجان رو که می‌خواین سرخ کنید، قبلش یک کم ماست بمالید بهش!
به شدت مقدار روغنی که مصرف میشه، پایین میاد، بدون اینکه تغییری در طعم بادمجون‌ها ایجاد بکنه
نوشته‌های مرتبط
هرکداممان یا این صحنه را حضوری یا از طریق تلویزیون دیدیم یا اینکه شنیدیم که سر سفره عقد، وقتی عاقد داره خطبه میخونه و میخواد از عروس خانم وکالت بگیره، بعد از خوندن دفعه ی اول، حضار گرامی با هم میگند “عروس رفته گل بچینه” و بعد از بار دوم هم میگند “عروس رفته گلاب بیاره” (چند هفته پیش هم صداوسیما یک گزارش از بین الحرمین پخش کرد و یک سفره عقدی که در آنجا انداخته بودند! و حضار بعد از دفعه اول با هم گفتند :”عروس رفته زیارت!!” و نوع جدیدی از این تعارف و دروغ را نشون دادند)
این جمله ها شاید بگیم که شایع شده است و دیگه در فرهنگمان جا افتاده ولی اولا من فلسفه اش را اصلا نمیدونم و هرچی هم فکر میکنم نمی‌فهمم که این جملات را برای چی میگند و هم اینکه گفتن این جملات را درست نمیدونم.
– ممکنه فلسفه اش را اینطوری تعبیر کنند که عروس باید حیا داشته باشه و همون دفعه اول از ذوقش “بله” نگه، که این هم به نظرم تعبیر مسخره و خیلی سطحی هست که درباره شخصی که حداقل یک هفته فکر کرده و تصمیم گرفته، گفته میشه –
درست نبودن این جملات را هم از این جهت نوشتم که، وقتی عروس خانم سر سفره عقد نشسته و با حضار و مهمان ها، چند سانتیمتر فقط فاصله داره، چرا باید دروغ گفته بشه؟ چرا باید اول زندگی و نقطه اوج و بهترین لحظه دو نفر، با دروغ و یک حرف و جمله ای که راست نیست، شروع بشه؟
این سوال هم البته برمیگرده به همان فلسفه این کار و سنت!!!
در زندگی و عرف امروزه جامعه ی ما، کم سنت و عرف های مسخره و غیراسلامی و بی اساس دیده نمیشه، این هم یکی شان است که به ذهنِ یکی از دوستان رسیده بود و من این‌جا نوشتم.
نوشته‌های مرتبط
راحیل جون ایشالا خبریه ؟؟؟؟
سنت، سنت است! دلیل نمی خواهد. اول فیلم “ویلوون زن روی بام” که در مورد یهودیان ساکن در شوروی است، مرد خانواده یک سری سنت های یهودی را ردیف می کند که ما این کار را می کنیم و آن کار را می کنیم و این کلاه ها را بر سر می گذاریم و ریش داریم اما چرا؟ خب نمی دانیم! چون سنت است. سنت ها خیلی وقت ها دلایل فسلفی ندارند و همچین نیست که مثلا بنده باید راه بیافتم به عنوان عامل اکنون و امروز گیر بدم به سنت ها که آی آی آی بی ادب ها این که می گویید عروس رفته گل بچینه خیلی احمقانه و غیر فلسفی است. عروس باس ناز کنه، دوماد باس نازش بخره، قانون اقتصاد ناز در سنت است و خوشگل است! عمه خدا بیامرز من خیلی می خواست فمنیست بازی در بیاره می گفت عروس رفته دانشگاه، عروس رفته مطبش :)) خدا رحمتش کنه چقدر من می خندیدم به این چالش بانمکش! سنت ها حالا یک سری شون نامردی اند، می زنند پدر مردم رو یک سری خاص از مردم رو در می آرند، اما این سنت به لطیفی و نازی و خوشگلی و بی دردسری، چیکارش داری مادر؟ بگذار عروس ها در بوستان ها و گلستان ها و دانشگاه ها و حرمین معصومین ناز کنند، ناز شان هم خریدار داشته باشد ایشلا همیشه…خوشبخت هم بشند.
آفرین بنازم به این پاسخ
گل کاشتی عزیزم.
این ایرادهای خشک و غیر قابل انعطافه که زندگی ها رو نابود میکنه.
به عروس خانمی گفتند که وقتی عاقد پرسید : وکیلم ؟ ، همون بار اول جواب ندی بله . صبر کن بعد از بار سوم بگو بله
عروس خانم که گیج میزد و حواسش جای دیگری بود ، حرف اطرافیان را اشتباهی فهمیده بود . لذا در همان بار اول در جواب عاقد گفت : بله بله بله بیچاره خیال کرده بود باید سه بار بگه بله !!!!!!!!!!
بدین وسیله ازدواج شما را تبریک عرض مینماییم. انشالله یک زندگی با سربلندی و موفقیت داشته باشید.
متن دیدگاه شما
از شما دعوت می شد که به موج وبلاگی بحرین بحرالدم بپیوندید.
رو این یکی تا حالا فک نکرده بودم ولی فرهنگ ایرانی پره از رسوم و تعارف هایی که خیلی هاشون نه تنها اسلامی نیستن ،حتی با اسلام تقابل هم دارن … باید کاری کرد!!
این هم دروغگویی میشود؟ عرف شده بعضا
من هم نوشتم که عرف شده، ولی اینکه “عرف” شده ملاکی است بر اینکه کار درستی است؟
میتونن بگن : فکر میکنم عروس رفته گل بچینه!
چه لزومی داره گفتن این جملات آخه؟
۹۰% مراسمات و رسم و رسوم ها در سیر ازدواج یا غلطه یا غلط اجرا میشه متاسفانه!
اقا همش عرفه هیچیش مال دین نیست همش رو یا من در اوردم یا تو یا امثال ما … چیه خودمون رو پایبند یه مشت مراسم های دست و پا گیر کردیم … رها کن …
اگه اینجوری باشه . آرایش کردن عروس برای خوشگلتر دیده شدن ، دروغه به دوربین و بینندگان . دامادی که لخند میزنه و تا خرخره تو قرضه دروغی میگه به مشایعت کنندگان . مهمانانی که خوشحالند ، دروغی ۳-۴ ساعته میگند به خودشون که زندگی بی درد هست ، همه میدانند که این عروس و داماد از فردا وارد جنگ زندگی میشوند . ساکت باش و نگاه کن به این رسوم . نهایتش خودت انجامش نده ….
اعتقاد من اینه که مخصوصا خطبه رو کش می دن تا عروس خوب روی مهریه اش فکر کنه. حتی اگه قراره اتفاقی بیفته میان این گل چیدن ها بیفته.
در این که چنین رسمی منشأی در منابع دین ندارد شکی نیست. ولی به نظر می رسد رسم خوبی باشد. زیرا می خواهد به عروس خانم بگوید تو فقط اندازه یک گل چیدن و یک گلاب آوردن وقت داری درباره یک عمر آینده ات تصمیم بگیری. آیا از جمع بندی تحقیقات و فکر کردن های گذشته ات مطمئنی؟! قطعا این لحظه لحظه‌ی حساسی است و این عبارات می تواند عروس را نسبت به تعارفات و ملاحظات احتمالی که گاه مصلحت واقعی شخص را تحت تأثیر قرار داده، بینا کند!
علاوه بر این، عبارات مذکور مصداق دروغ نیست. زیرا عنوان کنایه ای دارند و کنایه با دروغ فرسنگ ها فاصله دارد
میخوان بگن عروس خانوم این آخرین گل و گلابهای زندگیته…دیگه بعد ازاین باید ظرف بشوری لباس بشوری جارو کنی…و دیگه خبری از گل و گلاب نیست…اسمایلی کرمالو بودن
فاطمه ما که فهمیدیم ازدواج کردی، خیلی بیمعرفتی!! چرا به من نگفتی؟
فکر نمیکنم اینها را بشود دروغ خواند. سختگیری است ها!
خوب شما اگه عروس شدید نگید اینو. تا این رسم های غلط از بین برود
سلام. شکی نیست که کنایه ها و استعاراتی که در یک فرهنگ و زبان به کار می رود هرگز مصداق دروغ نیستند و نسبت دادن دروغ به اینگونه گزاره ها گذری است از حیطه انصاف. بنابراین می توان اینگونه جملات را با مسامحه “دروغ نمای صادق” نامید. گرچه ظاهر اینگونه جملات دروغ است ولی گوینده ظاهر آنرا قصد نکرده است و از اینگونه گزاره ها به وفور در فرهنگ ها یافت می شود.
اما در مورد غیر اسلامی خواندن آنها باید گفت که همانطور که ما سه گزاره “عقل ستیز ” و “عقل گریز ” و “عقل پذیر” داریم در مورد اسلام هم این سه گزاره صادق است. بعضی گزاره ها هست که در اسلام در مورد آنها نفیا و اثباتا چیزی نیامده است و به عقل و عرف ارجاع داده شده است که همین جمله عروس رفته گل بچینه نیز می تواند نمونه ایی از آن باشد. بنابر این غیر اسلامی خواندن این جملات نیز ظاهرا صحیح نیست. موفق باشید.
سلام
فرموده اید که:
شکی نیست که کنایه ها و استعاراتی که در یک فرهنگ و زبان به کار می رود هرگز مصداق دروغ نیستند و نسبت دادن دروغ به اینگونه گزاره ها گذری است از حیطه انصاف.”
آیت الله مهدوی کنی حدیثی را در کتاب نقطه های آغاز در اخلاق عملی آورده اند که من البته از جائی دیگر آن را نقل می کنم:
“اسماء بنت عمیس گفت در شب زفاف عایشه ، رسول خدا (ص) ظرف شیر را به من داد و فرمود به زنها بده تا بخورند ، پس زنها گفتند میل به خوردن شیر نداریم ، رسول خدا (ص) فرمود بین گرسنگی و دروغ جمع نکنید ، اسماء گفت یا رسول الله (ص) اگر چیزی را که به او میل داریم بگوییم نداریم آیا دروغ شمرده میشود ؟ فرمود به درستیکه دروغ در نامه عمل ثبت میشود هر چند کوچک باشد. سفینه البحار جلد ۲ صفحه ۴۷۳ و محجه البیضاء ) ”
مشکلی که خانوم مطهری بهش اشاره کردند از مسائل و مصائب رایج بین ماهستند که به نظرم باید هم بهشون توجه بشه.من دلیل این کارها و خیلی چیزهای دیگر را در کوچک شمردن گناه می دانم که متاسفانه خیلی ها بهش مبتلا هستند.
آقا جان ما جواب منطقی از شما نشنیدیم. داری برای ما روضه می خونی یا داری جواب حرفهای ما رو میدی؟
به به سلام عروس خانم
ای خدا خفت نکنه منو یاد اون صحنه ی جنوب انداختی یه هو ترکیدم از خنده :))
اره گزیدگی خوب شده خدا رو شکر اما جاش هنوز هست شکلک تشویش!
آرشیو میخاد وب چی کار ؟:دی
هر چی از قبلیا خواستی بخونی که توی ریدر هست ! شما که استادی بابا 🙂
راستی چی شد اومدی وب ما بالاخره ؟ تصمیم گرفتی شیرینی بدی تا ناهارش نکردم اره !؟
سلام
ای کاش قبل از نوشتن این مطلب فلسفه گفتن این جملات رو می پرسیدین از اهلش
هر چند که به نظر من هم ظاهرا دروغ هستند
تو فامیل ما رسم نیست بگیم .ممکنه ۳ یا چند بار صبر کنیم اما بینش ازین حرفا نمی زنه کسی!
سلام
منم با اینکه این جملات دروغ هست موافقم.در ضمن خیلی هم لوس و بی مزه است 😐
من هم در یک اقدام جالب به آبجی محترم پیشنهاد دادم سر سفره عقد به جای جمله زشت “عروس رفته گل بچینه” از جمله زیبا و با صداقتِ “عروس داره قرآن میخونه” استفاده کنند 🙂
یا علی
سلام علیکم
چه پیشنهاد خوب و جالبی داده بودید. موفق باشید در زندگیتون
baba falsafash ye chize bahale
yani lahzeE ke aghed dare khotbe mikhune arus khanum az zoghe arusish hamash tu roya seir mikone tu royaaa mire baghe gol gol michine
خوب حالا که چی حالا شما تمام مسائل موجود و مشکلات و معضلات رو حل کردید و فقط مونده حل کردن این معضل که چرا عروس سه بار بگه بله ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!
اینم حرفیه!
خیلی خشک مذهبی اصلا ازت انتظار نداشتم اینقدر مسایل و مشکلات بزرگتر از اینا هست که باید بهش رسیدگی بشه که نمیشه.حالا شما گیر کردی تو ی حرف.واقعا برای ذهن محدودت متأسفم.راستی خیلی ادای روشن فکرا رو درمیاری اصلا بهت نمیاد.حالا اگه چیزی نمیگفتن سر سفره عقد مینشستی ی فکری میکردی و از خودت در میآوردی و ی ایرادی میگرفتی شما خشک مذهبی ها اینجورین ن سردی بهتون میسازه ن گرمی خدا خوبتون کنه انشاالله
باتشکر از تهمت هایی که زدین!
آن دنیا باهم ملاقات میکنیم.
شما اگه جنبه نداری خب اصلا جمع کن این بحثا رو شما قبل از اینکه این مطالب رو بنویسی و بگین نظر بدین باید ی کم جنبه انتقاد پذیری تون رو بالا ببرید.نمیدونم چرا به اون افرادی که موافق نظرتون بودن چیزی نگفتین و باهاشون دم گیری کردین اونوقت تا یکی بهتون نظرش رو میده و مخالف بهتون بر میخوره ی کم ظرفیت داشته باش.
سلام میخواستم ازتون معذرت خواهی کنم و بگم منو ببخشید و حلالم کنید من نباید اینجوری به شما میگفتم تروخدا ببخشید من تحمل عذاب اون دنیا رو ندارم
سلام و سپاس. بهتره از یه جایی شروع کنیم و این سنت غلط دروغ گفتن سر سفره عقد رو کنار بذاریم.من همون دفعه اول میگم بله و گل و گلاب و این خاله زنک بازیارو در نمیارم خخخ واقعا مسخرست.ممنون از نویسنده متن برای روشنگریشون
فلسفه عروس رفته گل بچینه چیست
وچرا در فرهنگ ما این رویه جا افتاده است
همه میدانیم که درزمانهای نه چندان دور با ورود اسلام به ایران فلسفه ازدواج تقییر کرد
با انکه اسلام و اکثر ادیان حق انتخاب همسر را به خود دختر داده اند ولی جهالت ویابهتر بگویم مرد سالاری وفقر فرهنگی که بهمراه اسلام وارد ایران شد
این دستور اسلام نتوانست بطور کامل اجرا شود وهمواره خانواده در انتخاب همسر برای دختران نقش مهمی را ایفامیکردند دختران بیشتر انتخاب شونده بوده وهستند تا انتخاب کننده
وچون همیشه بین این دو مقوله یعنی انتخاب کننده وانتخاب شونده اختلافات زیادی در بین خانواده ودختران وجود داشت پس در خیلی از مواقع رییس خانواده یعنی حرف پدر حاکم بود ودختران قربانی نظر پدر میشدند در این اوضاع
عاقدان چون وظیفه داشتند خطبه را با رضایت کامل دختر قراعت کنند مجبور بودند حداقل کار ممکن را انجام دهند یعنی تاکید کنند پس به عروسها گفته میشد که بعد از مرتبه سوم در صورت تمایل بله را بگویندکه بعدها این رسم ظریف
عروس رفته گل بچینه در فرهنگ ما جاری شد یعنی با این جمله هم عروس فرصت خواهد داشت که در تصمیمش تامل کند وهم داماد بخاطر مکث کردن عروس در جواب دادن ناراحت نشوند
این رسم انطور که میگویند نه تنها هرجی بر آن وارد نیست بلکه فلسفه ای قوی نیز در پشت آن پنهان است??
سلام میشه گفت عروس خانوم داره قرآن میخونه… یا عروس خانوم داره سوره نور رو میخونه تا دروغ حساب نشه.
سلام والا برا عقد ما چون من قران میخوندم گفتن عروس داره قرآن میخونه برا بار دوم هم گفتن عروس میخواد بره دست بوس مامان باباش و بعدش هم که عقد تموم شد رفتم دست بوس به صرف ناز کردن میگی درست و راستش رو میگی چه کاریه گل و گلاب بری بیاری
گل به معنای فرزند زیبا و صالح هستش که زندگی رو زیبا میکنه و گلاب به معنای عطر نفسای همدمی هست که با دوست داشتنش به زندگی معنا میبخشه خواهشنا اطلاعاتتونو ببرید بالا و هر چیزی رو از فرهنگ اریایی دور نکنید
باشه :))