به عنوان یک زن مسلمان که طبعا یکسری محدودیت‌هایی داره، همیشه برام سوال بوده و سواله که تا حالا یک زن مسلمان جهانگرد داشتیم؟ تو اینستا یک مدت دنبالش گشتم ولی پیدا نکردم. از اون آرزوهایی‌ه که همیشه داشتم و گمونم فقط یکبار که تنهایی رفتم شیراز و اصفهان یک کم محققش کردم و سفرهای تنهایی و دانشجویی به عراق و عربستان که گاهی خودم کوچه ها و خیابون ها رو میگشتم. البته مقیاس خیلی خیلی کوچیکیه :))

حالا چرا اینها رو در ریویو این کتاب نوشتم؟ چون کتاب درباره جهانگردها و ماجراجوهای مختلفه. افرادی که به شیوه های مختلف خودشون، جهان رو یا قسمتی از اون رو گشتن و دیدن و کتاب این افراد رو برای نوجوون ها معرفی میکنه و ترغیب میکنه به ماجراجویی. نترسیدن و دنبال کشف رفتن.

حقیقتش یک مقدار تردید دارم که کتاب رو به خواهرزاده‌ام بدم بخونه یا نه! ممکنه تو آرزوها و آینده‌اش تاثیرگذار باشه. حالا تاثیر مثبت یا منفی، نمیدونم.

کاش یک خانم مسلمان جهانگرد پیدا میکردم و خاطراتش رو میخوندم.

پ‌ن: کتاب توسط نشر اطراف منتشر شده.
در گودریدز سه امتیاز بهش دادم

صدای زنگ در اومد.
از چشمی نگاه کردم، ولی کسی نبود.
در رو باز کردم.
مثل تو فیلم‌ها سرمو آوردم پایین تا ادم پشت در رو ببینم.
دختر کوچولو همسایه بود که یه دسته گل بزرگ به طرفم گرفته بود.
گفت “سلام، اینا برای شماست”
ذوق‌زده گفتم “برای منه؟”
گفت بله.
هول شدم! مطمئنم هول شدم. وگرنه وسط تشکر، اسمشو نمی‌پرسیدم؛ چون اسمشو می‌دونستم.
از اینکه یک نفر برام گل فرستاده بود، بی‌نهایت خوشحال بودم. اونم دقیقا گل‌هایی که زمانیکه سرکار و این‌ور اون‌ور میرفتم، خودم برای خونه می‌خریدم. و حالا که سه هفته است حتی آسانسور خونه رو ندیدم، همون گلها اومدن و نشستن تو گلدونم.
‌

دیروز فیلم marrige story رو دیدم. تولید پارسال بود و جایزه نقش مکمل زن رو در اسکار گرفته بود.

داستان درباره یک زوج تئاتری بود که بعد گذشت چند سال از ازدواجشون و با داشتن یک پسر حدود ده ساله، میخوان از هم طلاق بگیرند.

فیلم حدود دو ساعت و نیم بود و ریتم کندی هم داشت. انقدر برای من کند و خسته کننده بود که دو روز طول کشید تا فیلم رو کامل دیدم! یعنی از فیلم‌هایی نبود که میخکوبم کنه و تا تمومش نکرده باشم، دکمه استپ رو نتونم بزنم. ولی داستانش داستان واقعی بود. یعنی زوج‌های زیادی تو جهان وجود دارند که درگیر داستان این فیلم هستند. درک نشدن، نفهمیدن همدیگه، نفهمیدن خواسته‌های همدیگه و دوست داشتن هم در همان لحظه‌ی متنفر بودن! صحنه‌ای که دعواشون شدید شد و مرد رو به زن گفت دوست دارم بمیری و یه کامیون بیاد از روت رد بشه و بعد به گریه افتاد، به نظرم تاثیرگذارترین صحنه‌ی فیلم بود.

توصیه به دیدنش نمی‌کنم! چون حرف تازه و جدیدی برای زدن نداشت.

امتیاز پنج از ده بهش دادم.

‌وقتی پنج تا از گلدون‌هات رو آب میدی و بعد مجبور میشی بری دراز بکشی و بقیه رو بعدا آب بدی، یعنی مریضی!
‌وقتی برای طوطی‌هات زیاد دونه میریزی که برای دو روزشون باشه و نخواد هر روز بهشون سر بزنی، یعنی مریضی!
‌وقتی خودت دوشبانه روز، اندازه یک وعده غذا میخوری، یعنی مریضی!
‌وقتی تو اینستا استوری دعای‌عهد نمی‌ذاری، یعنی خیلی مریضی!

این اوضاع کرونایی باعث شد چند تا فیلم ببینم و یاد بگیرم چطور روی موبایلم فیلم دانلود کنم.

قبلا هر فیلمی که می‌خواستم، اسمش رو برای سیداحمد میفرستادم و میگفتم دانلود کنه. احمد هم یا یادش میرفت و و منم یادم میرفت که یادش بیارم، یا یادش می‌موند و دانلود میکرد و اگر مورد علاقه‌اش بود با هم می‌دیدیم، اگر هم موضوعات مورد علاقه من بود، تو هاردش میموند! چون من یادم میرفت ازش بگیرم! یا حوصله نداشتم بگردم دنبال زیرنویسش. نه. بذارید باهاتون صادق باشم. بلد نبودم زیرنویس پیدا کنم. درواقع چون همیشه احمد انجام داده بود این کارها رو، من تلاشی برای یادگیریش نکرده بودم.

تا چندوقت پیش که کتاب “من پیش از تو” رو خوندم و به احمد گفتم فیلمش رو برام دانلود کنه و بعد خودم زیرنویس براش پیدا کردم. یکروز ظهر کع احمد سرکار بود و حوضله‌ام سر رفته بود، سرچ کردم و زیرنویس براش پیدا کردم. به همین راحتی! نشستم دیدمش و گاهی که زیرنویس جابه‌جا میشد، سعی میکردم درستش کنم. یادم بود احمد یکی از دکمه‌های کیبرد را میزد تا درست میشد. چند دقیقه‌ای کلنجار رفتم تا یاد گرفتم کدوم دکمه است و چطور باید تنظیمش کرد! و این اولین قدم در استقلال فیل دیدنم بود.

چند روز پیش برای اولین بار روی موبایل فیلم دانلود کردم. یک گیگ هدیه دوشنبه سوری داشتم و بخاطر کرونا، ارتباطم با احمد رو به حداقل رسوندم. احمد همیشه از تورنت فیلم میگیره و من حوصله گشتن تو تورنت و تنظیماتش رو ندارم. ولی اینباراسم فیلمی که میخواستم رو سرچ کردم و با لینک مستقیم دانلودش کردم.

و خب، باعث شد یاد بگیرم چطوری و از کجا فیلم برای موبایل دانلود کنم. چه اپلیکیشنی برای منیج داشته باشم. و اینها باعث شد مستقل باشم. از این به بعد هر فیلمی خواستم دانلود میکنم و می‌ببینم و اگر خوشم اومد، درباره‌اش می‌نویسم.

کرونا این فایده مستقل شدن رو برام داشت 🙂

پ‌ن: هفته پیش اکانت دیجی ساختم و یکسری چیزهایی که میخواستم سفارش دادم. تا حالا هرچی میخواستم، لینکشو میقرستادم برای احمد تا به سفارش‌های خودش اضافه‌شون کنه 🙂 دقیقا همینقدر وابسته و حال بهمزن :))

آی‌ام‌دی‌بی رو باز کردم.
دنبال یه فیلم می‌گشتم.
مجبور شدم پوشه‌ای که سه سال پیش درست کرده بودم تا فیلم‌هایی که اون سال دیده بودم رو جمع کنم، باز کنم.
نصف بیشتر فیلم‌ها رو، یادم نبود که دیدم! حتی موضوعشون هم یادم نبود.
فیلم یا باید خیلی عالی باشه که در ذهنم بمونه یا خیلی افتضاح!
فیلم متوسط، بعد چندوقت از ذهنم پاک میشه یا با فیلم‌های متوسط دیگه مخلوط میشه!

کتاب برای من، کتاب کاغذی بود فقط. بیشترین خرج هرسالم، خرید کتاب بود از نوع کاغذی‌اش. اصلا نمی‌توانستم با کتاب الکترونیکی ارتباط برقرار کنم و برایم عجیب بود همسرم چطور روی لپ‌تاپش کتاب می‌خواند.
گمانم یک سال پیش بود که اکانت طاقچه دخترخواهرم را گرفتم تا سری به این اپلیکیشن بزنم. یعنی آنقدر ارتباطم را غیرممکن می‌دیدم که خودم اکانت جدیدی نزدم! ولی تخفیف پنجاه درصد بی‌نهایتش، قلقلکم داد و اشتراکش را خریدم.
عیدنوروز هم خامِ تخفیف نوددرصدی فیدیبو شدم و آن را هم نصب کردم و کم‌کم شد آنچه “باید” میشد و کتاب_الکترونیک پایش را به خوانش‌هایم باز کرد.
اما این پست را نوشتم تا از دلدادگی‌ام به کتاب صوتی بگویم.
ماجرا از همان تخفیف نود درصد شروع شد. چند رمانی که همیشه دوست داشتم بخوانمشان ولی حجم بالایی داشتند و حوصله‌ی خواندنشان را نداشتم، نسخه صوتی‌شان را به ثمن بخس خریدم؛ مثل دزیره، بلندی‌های_بادگیر، ربه‌کا؛ و تمام لحظاتی که به کار دیگری مشغول بودم ولی نیازی به تمرکز نداشتم را، با این کتاب‌های صوتی پر کردم.
زمان کارهای خانه مثل
آشپزی
گردگیری
جاروکشی
ظرف شستن
لباس پهن کردن
و
لحظات رفت و آمد با ماشین یا مترو
و
زمان‌های استراحت و بازی با موبایل
و لحظات قبل خواب
‌
همه و همه با گوش دادن به کتاب صوتی که قابلیت تندتر کردن خوانش نیز داشت، می‌گذشت و من هر روز عاشق‌تر و معتادتر میشدم. آنقدر که من پیش از تو که جزو کتاب‌هایی بود که هیچ‌وقت نمی‌خواستم بخوانمش، صوتی‌اش را خریدم و گوش دادم.
‌
القصه خواستم شما را هم تشویق کنم که چنین زمان‌هایی را با کتاب صوتی پر کنید. شاید شما هم عاشق شوید!
البته این را بگویم که من فقط کتاب‌های داستان را که نیاز به تفکر عمیق و دقت زیاد ندارند، در این زمان‌های پرت گوش می‌دهم. آن وسط اگر چند ثانیه‌ای را از دست داده‌ام، یا مجدد گوش داده‌ام یا رهایش کرده‌ام و با ادامه‌اش همراه شدم